دانلود مقالات علوم زمين

برش مورد مطالعه به ضخامت 170 مترو به سن کامبرين بالايي – اردويسين زيرين در منطقه تويه در جنوب غرب دامغان قرار دارد و شامل ممبرهاي 4 و 5 سازند ميلا مي باشد. در اين مقاله آکريتارکهاي galeate موجود در نمونه هاي مورد مطالعه کلاسه بندي و معرفي مي گردند.
اصطلاح آکريتارکهاي galeate در سال 1995 به وسيله Servais و Eiserhart براي آکريتارکهاي پالئوزوئيک زيرين ارايه شد که اين آکريتارکها به وسيله يکvesicle  نيمه کروي و با بازشدگي قطبي بزرگ (pylome) که توسط operculum بسته شده، شناخته مي شوند. مدل تاکسونومي متداول بر اساس جنسهايCaldariola ، Cymatiogalea ،Priscogalea و Stelliferidium مي باشد. در حال حاضر اين آکريتارکها به وسيله آناليزهاي آماري بر اساس 5 پارامتر اصلي VD (قطر PL(vesicle (طول زوايد)،OS  (ساختار تزيينات)، RAM (بودن يا نبودن انشعابات در انتهاي distal زوايد)،MBR  (بودن يا نبودن غشا) به 4 Cluster موقتي طبقه بندي شده اند که اين اولين گام در تحقيق بر روي زوايد آکريتاکها است که در آينده با توجه به معيارهاي چند متغيره ديگر مي توان درک بهتري از تاکسونومي آکريتاکهاي galeate بدست آورد