"با کودک، کودکانه باید رفتار کرد"

کودک به دلیل نزدیک بودن به مبدأ فطرت و داشتن ذهن و دلی پاک و بی‏آلایش، زمینه بسیار مناسبی را برای تربیت‏پذیری دارد. او هدیه‏ای است الهی که با سرشت ساده و زلال خویش پا به جهان هستی گذاشته و از هر گونه زشتی و ناپاکی به دور است و این، والدین و مربیان کودک هستند که با تربیت نادرست خویش، مسیر فطرت پاک و الهی او را منحرف می‏سازند. بنابراین، در برخورد باکودک باید ویژگی‏های ذاتی او را در نظر گرفت. مهربانی، نوازش و انس با کودک، نقش مهمی در تربیت و شکوفایی استعدادهای نهفته او دارند. رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله همواره از روی محبت و تواضع، با بچه‏ها رفتار می‏کرد. ایشان به استعدادهای فطری آنها توجه داشت و از رنجش و ناراحتی‏شان سخت آرزده‏خاطر می‏شد. در هم‏نشینی با کودکان، خود را همسان آنان می‏پنداشت و با آنها سرگرم بازی می‏شد و به دیگران نیز سفارش می‏کرد: «مَن کانَ عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصابَّ لَهُ؛ کسی که نزد او کودکی است، باید کودکانه رفتار کند».

رسول گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، حسنین علیهماالسلام را بر دوش خود سوار می‏کرد و به آنها می‏فرمود: «خوب مرکبی دارید و شما هم خوب سوارکارانی هستید.» آن حضرت حتی در حضور جمع، خود را هم‏پایه کودکان قرار می‏داد و با آنان انس می‏گرفت. همچنین به یاران خود می‏فرمود: «با کودکان مأنوس شوید و آنان را در آغوش بگیرید.» کودکانی نیز که رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، آنان را به دوش می‏گرفت، به این امر افتخار می‏کردند.