پاسخ به:دانلود مقالات اقتصادی 6
شنبه 9 اردیبهشت 1391 6:19 PM
| 9 : دانش و توسعه تابستان 1388; 16(27):182-202. |
| بررسي و تحليل نابرابري در سطوح توسعه يافتگي مناطق شهر مشهد |
| خاكپور براتعلي*,باوان پوري عليرضا |
| * گروه جغرافيا، دانشگاه فردوسي مشهد |
|
عدالت اجتماعي از مفاهيم بنيادين توسعه پايدار شهري است. در تبيين مفهوم عدالت اجتماعي، نياز به بررسي و شناخت مناطق شهري از نظر امکانات و خدمات اوليه و اساسي است. به اين جهت در بررسي حاضر ضمن به تصوير کشيدن ميزان و چگونگي توزيع فضايي شاخص هاي بهداشتي– درماني، مذهبي، اجتماعي- فرهنگي، ورزشي- تفريحي، اداري- خدماتي، علمي- پژوهشي در شهر مشهد، به تحليل سطح برخورداري مناطق شهر مشهد و تشريح تاثير توزيع عادلانه امکانات و پايداري شهري پرداخته و در حد امکان راهكارهايي نيز جهت دستيابي به وضع مطلوب ارايه مي شود. بدين منظور، نماگرهاي فوق با استفاده از مدل موريس و نرم افزار ArcGis به تفکيک مناطق مورد سنجش قرار گرفت. نتايج مطالعات نشان مي دهد 25 درصد مناطق شهري مشهد (شامل مناطق 1، 8 و ثامن) خيلي برخوردار، 25 درصد مناطق (شامل مناطق 7، 9 و 11) برخوردار ، 3/8 درصد (فقط منطقه 4) متوسط، 25 درصد مناطق (شامل مناطق 2، 3 و 10) محروم و بالاخره 7/16 درصد مناطق (شامل مناطق 5 و 6) خيلي محروم بوده اند. همچنين محاسبات ضريب همبستگي بين تعداد جمعيت و درجه توسعه يافتگي مناطق، رابطه اي منفي حدود 656/0- را نشان مي دهد. از آنجا كه جلب مشاركت مردمي مي تواند امري مهم در مسير توسعه پايدار باشد، لذا سطح مشاركت هاي مردمي با توجه به پارامترهاي مختلف اجتماعي از جمله مشارکت در احزاب، انجمن هاي مختلف و... مورد بررسي قرار گرفت. سپس ضريب همبستگي ميان ميزان مشاركت هاي اجتماعي مردم با سطح برخورداري مناطق از لحاظ نماگرهاي ياد شده محاسبه گرديد، که نتيجه رابطه منفي (13/0-) ضعيفي بين آنها را نشان مي دهد. |
| كليد واژه: شهر، عدالت اجتماعي، توسعه پايدار، شاخص هاي اجتماعي و فرهنگي، توزيع فضايي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
