جزوات و مقالات فلسفی

ابن سينا براي اولين بار در تاريخ منطق، كميت و كيفيت گزاره هاي شرطي را به تفصيل بحث نموده است و در قالب زبان طبيعي به تبيين چگونگي اعتبار كليت، جزئيت و نيز تعيين جايگاه ايجاب و سلب در گزاره هاي شرطي پرداخته است. هر چند، وي در اين تحليلها به نكات و دقايق متعددي دست يافته است، اما منطق معمول و موجه شرطي ها را در هم آميخته كه به دليل برخي مواضع متضاد در آن، سيستم صوري معيني درباره شرطي از آن قابل استخراج نيست. وي پايه گذار بحث قياس اقتراني شرطي به شمار مي آيد و به نظر مي رسد درصدد بوده است تا با مقايسه گزاره هاي شرطي با گزاره هاي حملي و وجوه شباهت آنها منطق شرطي را براساس منطق حملي استوار نمايد.

 نسخه قابل چاپ