جزوات و مقالات فلسفی

اكثر قريب به اتفاق فقيهان شيعه معتقدند زكات فقط در نه مورد واجب است. اين نه مورد عبارتند از: طلا، نقره، گندم، جو، خرما، كشمش، شتر، گاو و گوسفند. برخي نيز مانند سيد مرتضي، شيخ طوسي و ابن زهره بر اين قول ادعاي اجماع كرده اند، ولي معدودي از فقيهان و محدثان پيشين و برخي از محققان معاصر با اين قول مخالفت كرده، پرداخت زكات در اشيايي به جز موارد نه گانه را نيز واجب دانسته اند. نظريه عدم انحصار وجوب زكات در موارد نه گانه اگر چه در ميان فقيهان پيشين شعيه، صرفدار اندكي داشته ولي بر اثر تغيير شرايط زندگي و تحولاتي كه در منابع و موارد ثروت به وجود آمده امروزه در مجامع فقهي بيش از گذشته مورد توجه قرار گرفته و عالمان بيشتري به آن گرايش پيدا كرده اند. در اين نوشتار با هدف بررسي مباني و ادله اين نظريه، به بررسي ديدگاه فقيهان طرفدار اين نظريه و ادله فقهي آنان پرداخته شده است.

 نسخه قابل چاپ