جزوات و مقالات فلسفی

نظريه «فطرت» در آغاز به عنوان نظريه اي فلسفي و به منزله نظريه اي روان شناختي - معرفت شناختي، که مشتمل بر عناصر و ايده هاي متعدد و متنوعي است، محور تحقيقات بسياري از فلاسفه در قرن هفدهم بود. اين نظريه از جمله نقاط تلاقي و چالش در گفت و گوي فلسفي و انتقادي فلاسفه اسلامي با فلاسفه غرب نيز به شمار مي رود.
اين نظريه از يک سو، مسبوق به زمينه و سابقه اي تاريخي است و از سوي ديگر، خود را در اشکال گوناگون، در ديدگاه هاي فلاسفه و متفکران و محققان بعدي آشکار ساخته و به نمايش گذاشته است.
اين مقاله درصدد بيان زمينه تاريخي اين نظريه پيش از قرن هفدهم و نيز استمرار آن در اشکال نظري، در دوره پس از آن است (البته بدون آنکه شامل نظرات فلاسفه دکارتي و کانتي شود.) اين گزارش تاريخي اولا، مي تواند گستره اين نظريه را در انديشه فلاسفه و محققان روشن سازد و ثانيا، مي تواند بر چالش ميان فلاسفه اسلامي و برخي فلاسفه غربي، که بر محور نظريه فطرت دور مي زند، نوري جديد بيفکند.

 نسخه قابل چاپ