جزوات و مقالات فلسفی

کانت قوه حکم تاملي (خيال) را قوه ذوقِ زيباشناختي معرفي کرده است. هنگامي که خيال مستقل از فاهمه و عقل، و بر مبناي اصل غايتمندي ذهني، صورت هاي محض اعيان را انتزاع کند، «زيبايي آزاد» عرضه مي دارد، و هنگامي که اين صورت ها را با مفهوم کمال (غايتمندي عيني دروني) عين همراه سازد، «زيبايي مقيد» عرضه مي دارد. کانت اين اتصال را در زيبايي مقيد، اتصال خير و زيبا دانسته است. اين نکته، ابهام وسيعي را در تلقي کانت از معناي زيبايي ايجاد کرده است، به گونه اي که برخي از مفسران، زيبايي مقيد را زيبايي اصيل ندانسته، بلکه آن را محصول عقل دانسته اند. اين نوشتار درصدد است با تشريح زيبايي آزاد و زيبايي مقيد از نظر کانت، و تاکيد وي بر استقلال حکم زيباشناختي، نادرستي اين تفسير را نشان دهد.

 نسخه قابل چاپ