جزوات و مقالات فلسفی

ادلمن آگاهي اوليه را از آگاهي برتر متمايز مي کند و آگاهي اوليه را با مقوله بندي ادراکي و حافظه مقولي ارزش گذار، و آگاهي برتر را با زبان توضيح مي دهد. وي با نقشه مغز که يک فضاي اطلاعات پديداري است، چگونگي پيوند و يک پارچگي ادراکات و عملکرد فاعل شناسايي را تبيين مي کند. لوازم ديدگاه او نفي نظريه قوا، انکار فاعل شناسايي به عنوان هويت متافيزيکي، رويکرد ابزارانگارانه به روان شناسي عاميانه، و دفاع از روان شناسي علمي است. ادلمن دوگانه انگاري ويژگي ها و شکاف تبييني در فلسفه ذهن را شبه مساله مي داند و البته خوانش درستي از اين مسايل ندارد. به نظر مي رسد که با حافظه نمي توان آگاهي اوليه را توضيح داد، زيرا، تا تجارب ذهني نباشد، حافظه چيزي براي بازآفريني نخواهد داشت. از اين گذشته، نمي توان سوژه را با نقشه مغز تبيين کرد، زيرا، بدون عامل فرادست، هر فضاي ذهني نياز به فضايي جامع تر خواهد داشت و هيچ گاه نقشه مغزي تحقق نمي يابد.

 نسخه قابل چاپ