جزوات و مقالات فلسفی

يكي از عارفان و مشايخ بزرگ مكتب خراسان و حكمت خسرواني، شيخ ابوالعباس احمد ابن محمد ابن عبدالكريم قصاب (يا قصار) آملي طبرستاني 424-314) ه.ق) است. درباره احوال، سلوك و طريقت و كرامت هاي او در متون متقدم، جستارهاي پراكنده اي وجود دارد كه نياز به بررسي و تامل محققانه اي دارد. اما آنچه در اين جستار آمده است، اشاره به كنشي از اوست كه تا جايي كه نگارنده جستجو كرده،‌ تقريبا در هيچ متن عرفاني نظير ندارد. اين كنش و حكايت در حالتي است كه يكي از مريدان، از شيخ كفش (: نعلين) تقاضا مي كند. اين حكايت، فقط در نسخه ميكروفيلم مرادالمريدين آمده و در متوني كه درباره احوال او بحث كرده اند، سابقه ندارد. نگارنده در اين مقاله با توجه به موارد مشابهي چون نعلين مخصوص پيامبر اسلام، كفش مخصوص بايزيد، تاكيد شمس تبريزي بر لزوم كفش مخصوص يك فرقه، ديدگاه طريقت مولويه درباره كفش به عنوان پاي افزار پيران و اختصاص هزينه خاص براي خريدن نعلين و همچنين تاكيد بر تقدس كفش در آيين فتوت به اين نتيجه رسيده است كه بخشيدن نعلين و طلب كفش از پير، عملي آييني در تصوف - ضمن اين كه نشان دهنده ابزار شناسايي فرقه اي از فرق ديگر است- مبين اين نكته است كه قصاب، پيرو آيين فتياني است كه مختص ايرانيان بوده است.

 نسخه قابل چاپ