جزوات و مقالات فلسفی

سعدي از بزرگ ترين شخصيت هاي ادبي ايران در طول تاريخ شعر و ادب فارسي است که در مورد جنبه هاي مختلف شخصيت و شعر او کتب و مقالات متعدد نوشته شده است؛ اما آنچه اين نوشته در پي طرح آن است، مساله اي است که در نوشته هاي معاصران ما در باب سعدي کمتر بدان توجه شده است و آن، نشان دادن شخصيت معنوي و عرفاني سعدي در آثار او و به ويژه در بوستان است، بدين معني که سعدي در اين منظومه فقط از مفاهيم عرفاني استفاده نکرده است، بلکه فکر مسلط در اين اثر، فکر عرفاني است و اين مساله به دليل تربيت عرفاني سعدي و يا حتي اعتقاد به اين گونه آموزه هاست؛ چيزي که در تلقي قدما از شخصيت سعدي نيز کاملا مشهود است. منظومه فکري سعدي در آثار او به ويژه در غزليات و بوستان، منظومه عرفاني است و اين سخن هرچند به معني اعتقاد مسلم سعدي به جزئيات تصوف حداقل در تمام مراحل زندگي او نيست، نشان دهنده غلبه اين تفکر در منظومه فکري اوست.
بدين منظور اين نوشته به بررسي منظومه عرفاني سعدي در بوستان و تطابق فکري سعدي با محورهاي فکر عرفاني در بوستان پرداخته است و در آن، مباحثي چون تربيت عرفاني سعدي در نظاميه بغداد و اشاره تذکره نويسان درباره شخصيت معنوي سعدي و نيز محورهاي عمده تفکر عرفاني در ضمن حکايات بوستان مطرح شده است.

 نسخه قابل چاپ