جزوات و مقالات فلسفی

معراج، با تمام گستردگي معناييش جايگاه ويژه اي در اعتقادات مسلمانان دارد. پيامبر گرامي اسلام (ص) که در اوج صفا و پاکي بود، معراج منحصر به فردي را درک کرد که در بالاترين و کامل ترين شکل قرار داشت. از آنجا که پس از او کسي به مقام والايش دست نيافت، تجربه چنين سفري براي ديگران ميسر نگرديد، ولي انسان هايي که تلاش کردند با قطع دلبستگي ها و تعلقات دنيوي از اسارت روحشان بکاهند، موفق گرديدند. پروازهاي روحاني را تجربه کنند که براي ديگران روي نداده است. از زمره اين افراد، شاعران عارف هستند که در شعرشان از عروج روحاني و سفرهاي ملکوتي خود سخن گفته اند.
در آثار شاعران برجسته عارف (سنايي، نظامي، عطار، مولوي، حافظ) اشعار فراواني به چشم مي خورد که در آن شاعر معراج هاي روحاني خويش را بيان مي کند و نشانگر عروج شاعر به درجات بالا و سير در ملکوت و ديدن کروبيان است و اين مقام را در بررسي آثار اين شاعران مي بينيم و در اين گفتار بررسي مي کنيم.

 نسخه قابل چاپ