جزوات و مقالات فلسفی

سوررئاليسم مکتبي ادبي است که آندره برتون، نويسنده فرانسوي، در قرن بيستم آن را بنيان گذاري کرده و دامنه نفوذ آن به ديگر کشورها هم کشيده شده است. اين مکتب با بهره گيري از نظريه هاي علمي فرويد در روان شناسي و نظريه هاي يونگ در اسطوره شناسي و نظريات فلسفي - ادبي هگل و هانري برگسون و برخي نويسندگان ادبي پا به عرصه وجود گذاشته است. سوررئاليسم معتقد است که يک اثر ادبي بايد محصول ذهن و روان ناخودآگاه خالق خود باشد. در آثار سوررئاليستي بهره گيري از روان ناخودآگاه، تخيل و انديشه، نگارش خودکار، تصادف عيني، امر شگفت و جادو، اسطوره ها و نمادها، توجه به طنز و بي زماني و بي مکاني حوادث، از مهم ترين ويژگي هاست. نظامي در «هفت پيکر»، با استفاده ناخودآگاه از فنون سوررئاليستي چون رويا و تخيل، استفاده از نمادها و روان ناخودآگاه، امور شگفت انگيز و جادويي، تصادف عيني، بي زماني و بي مکاني حوادث، اثري خلق مي کند که فنون مکتب ادبي سوررئاليسم تقريبا در همه داستان هاي آن با برجستگي ويژه اي نمايان است.

 نسخه قابل چاپ