پاسخ به:جزوات و مقالات فلسفی
شنبه 16 اردیبهشت 1391 9:17 AM
4 : فلسفه دين زمستان 1388; 6(4):65-84. |
امام شناسي از منظر حكمت متعاليه |
سالاري راد معصومه*,علي زماني اميرعباس |
* دانشگاه پيام نور كرمان |
در مكتب تشيع، امامت يكي از اصول مسلم اعتقادي است. اين اصل در رديف مقام نبوت جاي دارد. متفكران و انديشمندان زيادي همواره در طول تاريخ تشيع، در قالب مكاتب فلسفي و كلامي به اثبات و تبيين اين اصل پرداخته اند. آن ها ويژگي هاي دارنده اين مقام را به طور مفصل تفسير كرده اند. در همين راستا، حكمت متعاليه به عنوان يكي از مكاتب مهم فلسفي در جهان اسلام به تبيين و تحليل شئونات و جايگاه امامت پرداخته است. پيروان اين مكتب كه در راس آن صدرالمتالهين شيرازي است، مباحث مهمي را حول اين محور تفسير كرده اند. از جمله اين مسايل مي توان به اثبات اصل امامت به عنوان يكي از مباني اعتقادي، عينيت مقام امامت، وجود امام و ضرورت عقلي آن، نص بر امامت، شيوه تعيين و انتصاب وي، بيان مبناي فلسفي اوصاف امام و پيوند اين اوصاف با امام و عدم امكان قطع رشته امامت از روي زمين اشاره كرد. |
كليد واژه: حكمت متعاليه، امامت، لطف، امكان اشرف، ولايت |
![]() |
نسخه قابل چاپ |