جزوات و مقالات فلسفی

يکي از مسايلي که در حوزه دين شناسي در قرون اخير در غرب مطرح شده، دين و زبان مربوط به آن است. معناشناسي صفات الهي، مشکل تعارض علم و دين، پيدايش مکاتب فلسفي معارض چون پوزيتيويسم و پوزيتيويسم منطقي از عواملي است که بحث زبان دين را در ميان فلاسفه و متکلمان مطرح کرد. معرفت بخشي در گزاره هاي ديني از چالش هاي شايان توجه دين پژوهي معاصر در زبان دين است و از پرسش معناداري يا بي معنايي و نگرش هاي پوزيتيويسمي اهميت فزون تري دارد. در اين باب، ويتگنشتاين در دو مرحله از حيات فلسفي خود دو راي کاملا متفاوت را ابراز نموده است. در تلقي نخست، يعني نظريه تصويري معنا، زبان، تصويري از واقعيت امور است. وي در ديدگاه دوم، يعني نظريه کاربردي معنا، بازي هاي زباني را مطرح کرد. مقاله حاضر ضمن تبيين نظريه بازيهاي زباني با مراجعه به منابع اصلي، به نقد آن ميپردازد.

 نسخه قابل چاپ