جزوات و مقالات فلسفی

مبحث علم حضوري، در تفکر فلسفي اسلامي بعد از مواجهه جدي آن با فلسفه غرب در قرن بيستم، اهميت مضاعفي يافت. دليل اهميت آن، رويکرد جديدي مي باشد که در حيطه معرفت شناسي، اين نوع از علم در اختيار فيلسوفان اسلامي قرار مي دهد. با بهره گيري از اين علم، براي فيلسوفان اسلامي، هم امکان اثبات اعتبار فلسفه به معناي مابعدالطبيعه فراهم شده است؛ و هم قادر به دفاع از رويکرد رئاليستي در علم شده اند. يکي از اقسام علم حضوري که تا به حال، کمتر مورد توجه انديشمندان اين رشته قرار گرفته، علم حضوري نفس به بدن است. با اين وجود، با توجه به مباني ملاصدرا در علم النفس، بايد اين قسم از اقسام علم حضوري را از مسلمات فلسفه صدرايي به حساب آورد. در اين مقاله، کوشش شده است تا با استفاده از علم حضوري نفس به بدن، امکان اثبات عالم خارج به لحاظ فلسفي، يعني خروج از ايدئاليسم مطلق، نشان داده شود. بدين منظور، در ابتدا به توضيح و اثبات علم حضوري نفس به بدن در نزد ملاصدرا پرداخته و سپس اقسام ايدئاليسم نيز اجمالا مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ