جزوات و مقالات فلسفی

در قرن سيزدهم ميلادي، برخي از اصحاب کليسا نظريه اي را به پيروان لاتيني ابن رشد درباره «رابطه ميان آموزه هاي ديني و فلسفي» نسبت دادند که امروزه، به نظريه «حقيقت دوگانه» (مضاعف) معروف شده است. با نگاهي به سخنان ابن رشد و ابن رشديان و با تحليل مفهوم دوگانگي حقيقت و با بهره گيري از سخنان کساني که به بررسي نظريه ياد شده پرداخته اند، مي توان درباره مقصود از اين دوگانگي، احتمالات هفت گانه اي را مطرح ساخت که در ذيل چهار عنوان کلي قرار مي گيرند: دوگانگي هستي شناسانه، دوگانگي معرفت شناسانه، دوگانگي زبان شناسانه، و دوگانگي عمل گرايانه.

 نسخه قابل چاپ