جزوات و مقالات فلسفی

از ديدگاه خواجه نصير، معناي لغوي «ايمان»، تصديق و باور داشتن است، و در اصطلاح، «تصديق قلبي و زباني» است به طوري که اولي بدون دومي و دومي بدون اولي کافي نيست. به نظر خواجه نصير، ايمان ظني و تقليدي در سلسله مراتب ايمان قرار دارند و هر دو، جزء مراتب پايين ايمان مي باشند اما ايمان يقيني، بالاترين مرتبه ايمان است. ايشان معتقد است اسلام و ايمان، از جهتي مغاير و از جهتي مشابه و عين يکديگر هستند. لذا به لحاظ حکم، اسلام اعم از ايمان است ولي با توجه به مفاد و مضمون برخي از آيات قرآن، اسلام و ايمان برابرند. همچنين «عمل» از مفهوم «ايمان» خارج است، زيرا در آيات قرآن مجيد، «عمل» به «ايمان» عطف گرديده و اين، دليلي است بر بيروني بودن «عمل» نسبت به ايمان.

 نسخه قابل چاپ