جزوات و مقالات فلسفی

بسياري از فيلسوفان با استدلال هاي فلسفي خود به قدم عالم معتقد شده اند، در عين حال، بر اين باورند كه انبيا عليه السلام در معارف خود، حدوث عالم را بيان كرده اند. غزالي نيز در اين مساله به تكفير فلاسفه پرداخته است. اما ابن رشد در برابر وي به دفاع از فلسفه برخاسته و اعتراضات او را پاسخ داده است. ولي عقيده خود ابن رشد چيست؟
بعضي به اين دليل كه نتوانسته اند بين آراي او جمع كنند، گاهي او را متهم به تناقض گويي كرده و گاهي نيز داشتن دو نظر مختلف را به او نسبت داده اند. مقاله حاضر به بازسازي نظر ابن رشد در اين مسئله پرداخته و پس از بيان كيفيت جمع بين دين و فلسفه از نظر فيلسوف قرطبه به اين نتيجه رسيده كه ابن رشد بدون مسئله جمع بين شريعت و حكمت قابل شناخت نيست. وي در تفسير مابعدالطبيعه كه در آن جا، تنها شارح و مفسر آراي ارسطوست، قدم عالم را گفته، ولي در آثاري كه عقيده شخصي خود را بيان مي كند، به حدوث عالم گرايش دارد و با تاويل لفظ خلقت و مجاز دانستن آن و تمايز بين حدوث ذاتي و زماني راهي براي پيوند عقل و نقل يافته است.