آیت الله جوادی آملی: اجابت دعایی که خدا برای آن اجازه خاص داده تضمین شده است

حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه تفسیر سوره نور گفت: منافقین، عده ای را به مجلس رسول خدا(ص) می فرستادند تا در وسط جلسه، مجلس را ترک کرده و این گونه وانمود کنند که محفل علمی و مهمی نیست.
 
وی در تفسیر «وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» با بیان این که خداوند به رسولش اذن می دهد که برای ایشان استغفار کند، ابراز داشت: از این آیه معلوم می شود که رسول خدا(ص) مستجاب الدعوه است زیرا اذن خاص برای دعا با امر عمومی تفاوت دارد. به این معنی که اگر خداوند اذن و اجازه به دعا می دهد، اجابت آن را هم تضمین کرده است ولی در مورد دعای عموم مردم که امر به دعا شده اند، در صورت و جود شرایط، استجابت محقق می شود.
 
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به عبارت «دعاء الرسول» در آیه 63 سوره نور اظهار داشت: دعا به معنای خواندن، اگر اضافه به فاعل باشد یا به معنای امر آن حضرت است یا به معنای دعایی که مستجاب است و اگر اضافه به مفعول باشد یا به این معنی است که با صدای بلند همان گونه که هم دیگر را صدا می کنید حضرت را نخوانید و یا اینکه ایشان را به اسم صدا نکنید بلکه ایشان را نبی الله یا رسول الله خطاب کنید.
 
وی با اشاره به این که برخی از این معانی از سیاق آیه معلوم می شود و برای برخی نیز روایت خاص وارد شده است، افزود: در مناقب روایت شده که حضرت زهرا(س) بعد از نزول این آیه پیامبر(ص) را با عبارت «یا رسول الله» خطاب کرد. رسول خدا(ص) بار اول چیزی نفرمود تا اینکه برای بار سوم حضرت زهرا(س) ایشان را همین گونه خطاب کرد. 
 
آیت الله جوادی آملی در حالی که بغض خود را فرو می خورد و اشک از دیدگانش جاری بود ادامه داد: بعد از بار سوم، رسول خدا(ص) فرمود: اگر بگویی: «یا أبه، أحیی للقلب و أرضی للرب»؛ اگر مرا پدر خطاب کنی قلب را بیشتر زنده و خداوند را راضی تر می کند.
 
آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به معنای امر در آیه 63 سوره نور اشاره کرد و گفت: امر گاهی به معنای فرمان که جمع آن «اوامر» است و گاهی به معنی شأن و جریان است که مفرد «امور» خواهد بود. به این معنا که فعل و سیرت و قیام و قعود پیامبر صلی الله علی و آله، حجت است.