تاريخچه حسینیه ی میرزا خورموج (دشتی)

به نام خدا

تاریخچه:

حدود يكصد و بيست سال پيش يعني در سال 1306 هجري قمري ، ميرزا اسدالله ، كه جد بزرگ خاندان اسدي و خواجگاني در خورموج مي باشد ، حسينيه اي در شهر قديمي و تاريخي خـورمـوج بنـا نمود كـه بعــدهــا بــه نام خــود وي به حسينيــه ميــرزا معروف گــرديــد. ايــن حسينيـه از قـديمــي تـريـن و تـاريخـي تـريـن مكـانهـاي مـذهبـي در سطـح استـان بـوشهـر مـي بـاشـد.

مرحوم ميرزا اسدالله ، شش سال قبل از تاسيس حسينيه ميرزا ، مسجدي با همين نام بنيان نهاده بود كه اكنون هر دو در كنار هم قرار دارند و مانند نگيني « مركز شهر خورموج »مي درخشد و پذيراي خيل نمازگزاران و مومنين مي باشند. مرحوم ميرزا ، مسجد و حسينيه را با هزينه شخصي خويش بنا نمود.

وي معماران برجسته و كاركشته اي را از مكانهاي مختلف جمع كرد و اين دو مكان مقدس را به زيباترين شكل بنيان نمود. حسينيه ميرزا كاملاً در مركز شهر خورموج واقع مي باشد كه از طرف غرب تنها با فاصله يك كوچه به خيابان مركزي شهر يعني خيابان شهيد مطهري و از طرف شرق نيز با فاصله يك خيابان فرعي به خيابان بزرگ آيت الله طالقاني منتهي مي شود . از طرف شمال نيز با فاصله يك خيابان كوچك فرعي مجدداً به خيابان شهيد مطهري و از طرف جنوب نيز به بازار صفاي خورموج كه از قديمي ترين بازارهـاي شهـر خـورمـوج مي باشد مشرف مي باشد.

اين بناي تاريخي به غير از قسمت شرقي آن كه درب اصلي حسينيه در اين قسمت واقع شده و محل ورود و خروج عزاداران حسيني مي باشد در سه جهت ديگر آن (شمال – جنـوب – مغرب) داراي ايوانهاي بزرگ و زيبايي مي باشد كه با نگاه كردن به سقف هر كدام و ديدن گچ كاري هاي زيباي آن پي به عظمت و قدمت اين حسينيه خواهيم برد. طول اين ايوان به پنجاه متر مي رسد و عرض آنها چهار تا پنج متر مي باشد. ايوانهاي شمال و جنوب معمولاً براي استفاده برادران و ايوان سمت مغرب جهت استفاده خواهران مي باشد.

به غيـر از درب اصلـي ورودي حسينيــه كــه در سمـت شــرقــي حسينيــه واقــع شــده در سمــت غــرب نـيــز درب ديـگــري قــرار دارد كه مـخصـوص ورود و خـروج خـواهــران مي بـاشـد.

هر دو درب ، درب هـاي چـوبـي و قـديمـي حسينيـه مـي بـاشنـد . اين حسينيه داراي 5 انبار مي باشد كـه در قسمت جنـوبـي و شـرقـي حسينيـه واقع شده كه البته اخيراً 2 مورد آن تخـريـب شـده است. كـل بنـا از سنگ و گچ ساخته شده است و سقفها گنبدي شكل مي باشد. اين حسينيه داراي محل هايي مخصوص براي تهيه چاي و قليان جهت پذيرايي از عزاداران حسينيه مي باشد كه هر دو با فاصله اندكي در كنار هم و در قسمت شمال شرقي حسينيه واقع شده اند.

محوطه ما بين ايوانها يعني حياط حسينيه تا چند سال پيش فاقد سقف بود كه به علت استقبال زياد مردم در ايام عزاداري دهه محرم و ازدياد جمعيت و نامناسب بودن اين محوطه براي پذيرايي از خيل عزاداران حسيني (تابستانها به علت آفتاب و گرماي شديد و زمستانها به علت بارندگي و سرما) چند سال پيش يعني زمستان سال 1381 به همت خادمين پر تلاش حسينيه و با كمترين هزينه داراي سقف شده است و مراسم عزاداري و روضه خواني ايام مختلف در همين محوطه برگزار مي گردد.

بانیان حسینیه:

کتیبه:

تصاویر