هند

ساختار آموزش پس از استقلال
پس از استقلال كشور هند به دلیل نرخ بالای بی سوادی (در حدود 85 درصد) ، سرمایه هنگفتی به تولید كتب درسی ارزان قیمت تخصیص یافت. سه دهه پس از استقلال كشور، هزینه آموزشی به 40 برابر و نرخ افراد باسواد به بیش از 2 برابربالغ گردید.از سوی دیگر پیشرفت های آموزشی و افزایش تعداد موسسات آموزش عالی و مراكز تحقیقاتی وصنعتی به گسترش انواع كتابخانه ها و فراهم آمدن بازار كار برای افراد آموزش دیده منجرگردید. در سال1956 كمیسیون اعتبارات دانشگاهی هند با عنوان (یو.جی .سی ) عهده دار مسوو لیت تصویب مقررات ویژه آموزش عالی و تعیین استانداردهای آموزشی و تحقیقاتی گردید. طی سال 1961 كمیسیون مذكور به منظورارزیابی و پیشنهاد معیارهایی جهت ارتقائ استانداردهای آموزشی در هند، به تشكیل كمیته بررسی علوم به ریاست دكتر رانگاناتان مبادرت نمود. تا پیش از دهة 70 ، تنها سه دانشگاه دهلی (1948) ، بنارس (1966) و بمبئی (1967) از دوره كارشناسی ارشدبرخوردار بودند.این درحالیست كه در آغاز این دهه 4 دانشگاه ا لیگر، میسور ،كارناتاك و ویكرام به افتتاح دوره های كارشناسی ارشد خود مبادرت نمودند. پس از استقلال كشور این روند سرعت گرفت.