پاسخ به:مجله هنر / نقاشی : تاريخ نقاشى ايران
پنج شنبه 12 خرداد 1390 11:19 AM
افشاريه و زنديه
|
||
در آغاز قرن دوازدهم هجرى اسلوب نقاشى بهگونهاى ديگر ادامه يافت. روند فرنگىسازى بهکندى ادامه داشت. کيفيت نسخ خطى و نقاشىها نسبت به سدهٔ يازدهم نازلتر شد. نسخهٔ مصور تاريخ جهانگشاى نادرى (۱۱۷۱ هـ.ق.) از معدود آثار ممتاز اين دوره محسوب مىشود. | ||
بىشک محمد صادق برجستهترين نقاش سدهٔ دوازدهم بود و در زمينههاى مختلف آثارى قابل ملاحظه از خود برجاى گذاشت. | ||
درعهد افشاريان شيوههاى مختلف فرنگىسازى در خارج از دربار نيز ادامه داشت. موضوعات عبارت بودند از: گل و پروند، تکچهرهٔ زنان، زوجهاى دلداده، شکارگران، مجالسى از منظومههاى عاشقانه و روايات مسيحي. | ||
بازار هنر آن روز تحت حمايت کريمخان زند رونق تازهاى يافت. پيکرههايى با ويژگىهاى خاص نقاشى آن روزگار را مشخص مىسازند. زنان چاق با چهرهٔ گرد و چشمان درشت، مردان با چهرهٔ گرد و بدون ريش و موى تُنک، زنان با پيراهن نازک، شلوار گشاد و نيمتنهٔ بلند و پر تکمه و مردان با جبهاى چسبان بر تن و شالى بر کمر و عمامهٔ بلند يا کلاه پوستى يا سر پوشى شبيه کلاهک زنان بر سر. نقاشى عهد زنديه هيچگاه بهصورت هنرى شکوهمند متظاهر نشد. | ||
|