هابل شاهد عینی بلعیده شدن یک سیاره توسط ستاره اش

 مهر، سیاره WASP-12b به اندازه ای به ستاره شبه خورشیدی اش نزدیک است که درجه حرارت آن به حدود 28 هزار درجه فارنهایت رسیده و به واسطه کششهای شدید از جانب این ستاره به یک توپ فوتبال شباهت پیدا کرده است. اتمسفر این سیاره در حدود سه برابر شعاع سیاره مشتری متورم شده و در حال پرت کردن مواد به داخل ستاره است. همچنین جرم این سیاره 40 درصد بیشتر از مشتری اعلام شده است.

این تاثیر رد و بدل کردن مواد میان دو جرم ستاره ای به صورت متداولی در سیستمهای دوتایی ستاره ای دیده می شود اما این اولین باری است که این پدیده با وضوح و شفافیتی بالا قابل رصد بوده است.

"کارول هاسول" یکی از دانشمندان دانشگاه Open در انگلستان می گوید: "ما ابری عظیم از مواد را در اطراف این سیاره که در حال فرار بوده و در نهایت به دام ستاره اش خواهد افتاد، مشاهده کرده ایم. در عین حال در میان این مواد عناصری دیده شده است که تا به حال در سیاره های خارج از منظومه خورشیدی دیده نشده بود."

مطالعاتی که سال گذشته انجام گرفته بود نشان می دادند سطح سیاره می تواند تحت تاثیر نیروی گرانش ستاره تغییر شکل داده و این نیروی کششی شدید به اندازه ای بخشهای مرکزی سیاره را داغ می کند که این حرارت منجر به وسعت پیدا کردن اتمسفر خارجی سیاره می شود.

اکنون هابل این پیش بینی را تایید کرده است. WASP-12b کوتوله زرد رنگی است که در فاصله 600 سال نوری در صورت فلکی "ارابه ران" قرار گرفته و هر 1.1 روز حرکت در مدار ستاره اش را کامل می کند. این سیاره فراخورشیدی توسط تلسکوپ WASP و در سال 2008 کشف شده است. 

رصدهای طیف ماورا بنفش نشان داده اند با نزدیک تر شدن سیاره به ستاره، خطوط جذبی قلع، آلومینیوم و منگنز در میان دیگر عناصر بیشتر خود را نمایان می سازند و این به آن معنی است که این عناصر در اتمسفر هر دو جرم وجود دارد. در واقع توانایی ردیابی این عناصر توسط هابل شواهدی قوی را مبنی بر گستردگی بیش از اندازه اتمسفر سیاره به واسطه داغ شدن آن ارائه می کند.

بر اساس گزارش استروفیزیک، در عین حال دانشمندان با استفاده از طیف نگاری ماورا بنفش به محاسبه انحنای نور پرداختند تا میزان مسدود شدن نور ستاره حین عبور سیاره از مقابل آن را تعیین کنند. عمق انحنای نور به محققان امکان داد تا با دقتی بالا شعاع سیاره را محاسبه کنند. نتایج نشان داد اگزوسفیر جاذب ماورا بنفش وسعتی بسیار بیشتر از لایه ای مشابه در سیاره ای معمولی با جرمی یک چهارم بالاتر از مشتری را دارد.