گروهی از ستارگان متغییر انفجاری که از لحاظ هیدروژن فقیر واز لحاظ کربن غنی هستند.ستارگانی ابرغول با درخشندگی بالا از رده طیفی F یا G هستند که بیشتر مواقع در وضعیت نورانی بسر می برند ، بطور ناگهانی وپیش بینی نشده نور آنها کم می شود وچندین هفته تا چند ماه زمان می برد که به نورانیت قبل خود برسند.ستاره نمونه این گروه یعنی ستاره R اکلیل شمالی (R CrB )ستاره ای از رده طیفی F8 یا G0 است نور آن معمولا" از قدر 6 است که در بعضی موارد ناگهان حتی به زیر 15 هم می رسد طی چند ماهی در همین حالت (البته با تعدادی فراز ونشیب)باقی می ماند بعد از چند ماه تا یک سال بعد دوباره به نورانیت اولیه خود باز می گردد. کاهش نورانیت ناشی از وجود ابرها ولکه های تیره جوی کربنی سطحی ناشی از انقباض وانبساط چرخه های تپشی می باشد.تنها زمانی که فشار تابشی موجب پخش وپراکنده شدن این مواد تیره کننده شود نور ستاره به حالت اول خود بر می گردد.زمانیکه این ستارگان در وضعیت روشن خود باشند به نظر می رسد که دارای تغییراتی مانند ستارگانمتغییر قیفاووسی باشند که به اندازه چند دهم قدر وطی دوره های 20 تا 100 روزه نور آنها تغییر می کند.
ستاره R اکلیل شمالی توسط ادوارد پیگوت در حدود 200 سال پیش کشف شده است.
به نظر می رسد که این مرحله از تکامل چنین ستارگانی بسیار زود گذر ودر حد 1000 سال باشد و برای چنین ستارگانی دو فرضیه یا مدل بیان شده است:
مدل دژنره دوتایی(Double Degenerate) یا مدل DD و مدل فلش نهایی هلیومی یا مدل FF (Final Helium Shell Flash)
هردو مدل در ارتباط با مرحله تبدیل ستارگان کوتوله سفید به فاز ابرغولی هستند.مدل DD در زمان بهم رسیدن وتداخل دو کوتوله سقید مطرح بوده در حالیکه مدل FF در زمان تبدیل شدن یک کوتوله سفید به ابرغول شدن طی مرحله فلش نهایی هلیومی مطرح است.
این گونه ستارگان بسیار کمیاب هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به زبان انگلیسی به آدرس زیر مراجعه نمایید:
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست) /عنکبوت20
