کمربندي از گرد و خاک و سنگ حول ستاره‌ها
کمربندي از گرد و خاک و سنگ در منظومه شمسي در مکاني بين مريخ و مشتري به دور خورشيد مي گردد که منجمان آن را خرده سياره مي نامند. به نظر دانشمندان اين خرده سنگ ها در هنگام تشکيل سياره ها در 5 بيليون سال پيش باقي مانده اند.
نتايج جديدي نشان مي دهد که منظومه شمسي تنها منظومه اي نيست که از اين نوع کمربندهاي متشکل از سنگ هاي آسماني دارد. ستاره شناسان دانشگاه فلوريدا توانسته اند کمربندي از گرد و خاک را در نزديکي ستاره اي به نام Zeta Leporis (زتا لپوريس) مشاهده کنند.
اين ستاره خاص براي اولين بار در سال 1980 توجه دانشمندان را به خاطر تابش مقدار زيادي اشعه مادون قرمز که نوعي از انرژي است، به خود جلب کرد. اين طور حدس زده شد که مقدار زيادي گرد و خاک در اطراف اين ستاره وجود دارد که نور مرئي آن را جذب مي کند و در اثر داغ شدن امواج مادون قرمز از خود تابش مي کند.
دانشمندان پيش از نيز تعداد زيادي از اين کمربندها را در اطراف ساير ستاره ها شناسايي کرده بودند ولي ويژگي خاص اين مورد، نزديکي خورده سياره به ستاره مورد نظر است که شباهت زيادي به منظومه شمسي دارد.
زتا لپوريس حدود 70 سال نوري از زمين فاصله دارد و عمر آن 230 ميليون سال تخمين زده مي شود که بسيار کمتر از عمر خورشيد 4.6 بيليون ساله است
