در یکی از مجالس مناظرات حضرت ثامن الحجج "ع" ، عمران صابی – که از مادی گران بود – حضور یافت و در نزد مامون در باره توحید، با امام هشتم "ع" به بحث پرداخت. هر سوالی که مطرح می کرد، امام "ع" با استدلال محکم جواب او را می فرمود. بحث و مناظره به اوج خود رسیده و کاملا داغ شده بود که وقت نماز فرا رسید.
عمران صابی گفت: یا سیدی! لا تقطع علی مسالتی فقد رق قلبی: سرورم سوال مرا قطع مکنید؛ که احساس می کنم دلم نرم شده و آماده پذیرش حقیقت است.
اما امام رضا "ع" تحت تاثیر احساسات عمران صابی قرار نگرفته و نماز اول وقت را فدای بحث و بررسی نکرده فرمودند:
" نصلی و نعود". نماز را می گزاریم و باز می گردیم.
امام "ع" با همراهان نماز گزاردند و پس از نماز به مجلس باز گشته و به بحث ادامه دادند.
(عیون اخبار الرضا "ع" ، ج.1 ص 172)
در بیان دیگری امام رضا"ع" از پیامبر اکرم "ص" روایت می کنند:
" شیطان پیوسته از مومن خائف و هراسان است؛ مادام که او نمازهای پنجگانه خود را به موقع و با رعایت لوازم آن انچام دهد. پس هرگاه آنها را تباه کند، شیطان بر وی غالب می شود و او را وارد گناهان بزرگ می کند".
(وسایل الشیعه ، ج.2 ص 81-)
