اخبار دنياي ديجيتال اینترنت و وب

آرزو بر چشم بادامي‌ها عيب نيست

مخابرات کشور چين پيـش‌نويـس طرحي را آمـاده کرده است کـه به موجـب آن اينترنت با استفاده از نام دامنه سيستم (DNS) به چندين بخـش تقسيم مي‌شود. هدف از ارائه اين طرح، کنترل بيشتر کشور چين روي بخش‌هاي مختلف شبکه اينترنت اعلام شده است.

DNS يکي از بلوک هاي اصلي ساختمان اينترنت است که مهم ترين وظيفه آن ترجمه پروتکل اينترنت (IP) به آدرس‌هاي نام ميزبان مي‌باشد.

در طبقه‌بندي فعلي نام دامنه اينترنت، سرور DNS اصلي، نام دامنه و آدرس IP را بين سرورهاي زيرلايه توزيع مي‌کند و به طور پيش‌فرض خدمات زماني انجام مي‌شود که هر يک از سرورهاي زير لايه، يک درخواست نام دامنه غيرمحلي از DNS اصلي دريافت کنند.

چين به دنبال اينترنت مستقل
هفته گذشته، کشور چين دسترسي به وب‌سايت‌هاي خارجي را محدود کرد. با توجه به پيش‌نويس موجود، هدف از اين اقدام دسترسي ساده‌تر و ارزان‌تر به سرورهاي DNS مستقل و تحقـق خود مختاري اينترنت چين، عنوان شده است. در اين ميان شرکت‌هاي امنيتي نيز مامور شده‌اند تا در زمينه ايمن‌سازي DNS تلاش کنند.

قوانين در اينترنت خودمختار
اولين قانون از قوانين DNS مستقل اين است که هر شبکه به طور مستقل يک مجموعه کامل از نام دامنه سيستم دارد. همچنين هر شبکه داراي يک نام عددي است که آن را از ديگر شبکه‌ها متمايز مي‌کند. هنگامي که نام دامنه داخلي يک شبکه مستقل، توسط يک شبکه خارجي فرا خوانده مي‌شود، نام عددي آن شبکه به صورت پسوند در نام دامنه قرار مي‌گيرد. قانون ديگري بيان مي‌کند که زمان برقراري ارتباط بين شبکه‌هاي مستقل، براي دسترسي به گروه IP شبکه خارجي بايد از نام دامنه خارجي آن گروه IP استفاده کرد.

طرح جديد، در هاله‌اي از ابهام
اسناد پيش‌نويس اينترنت حداکثر براي 6 ماه اعتبار دارند و ممکن است پس از مدتي به‌روز شده و يا با جايگزيني نسخه‌هاي ديگر به جاي اين اسناد، منسوخ شوند. بر اين اساس پيش‌نويس طرح دولت چين تا 13 دسامبر 2012 اعتبار خواهد داشت. اگر پيش‌نويس مذکور به تصويب برسد، دولت چين کنترل بيشتري بر محتواي اينترنت خواهد داشت. اگر چه کارشناسان شبکه احتمال تصويب پيش‌نويس را بسيار کم ارزيابي مي‌کنند اما معتقد هستند که در صورت تصويب اين طرح، تنها دليل آن کنترل دولت چين بر محتواي اينترنت نيست بلکه تغيير در معماري استاندارد شبکه است چرا که معماري فعلي DNS باعث توسعه اينترنت نمي‌شود. به عبارت ديگر وجود کنترل مرکزي در معماري DNS براي استقلال و مقياس‌پذيري اينترنت مناسب نيست. با اين حال داشتن يک سرور DNS مستقل و تحقق استقلال اينترنت، نه تنها به هزينه زيادي نياز دارد بلکه باعث بروز مشکلات فني براي پياده‌سازي خواهد شد.