محبت

عوامل ده گانه برای محبت پروردکار

ابن القیم جوزی

عامل اول:

خواندن قرآن توام با تدبر و فهم معانی وخواسته های آن همانگونه که انسان کتابی را حفظ وتشریح میکند تا مراد و مقصود آن را دریابد.

عامل دوم:

تقرب به خدا با تمسک به نوافل (نماز های مستحب ) بعد از انجام فرائض زیرا انجام نوافل بنده را به درجهی محبوب می رساند (بنده نزد پروردگار محبوب میشود).

عامل سوم:

دوام و استمرار در ذکر پروردگار در تمام احوال زیرا سهم بنده از محبت خدا به اندازه ی سهم او از ذکر خداست.

عامل چهارم:

ترجیح آنچه که خدا دوست دارد بر آنچه تو دوست داری به هنگام غلبه ی هوا و هوس صعود در مسیر آنچه او که او دوست دارد هر چند بسیار سخت ودشوار باشد.

عامل پنجم:

آگاه کردن قلب از اسماء و صفات پروردگار زیرا هرکس خدا را با اسماء وصفات و افعالش بشناسد بطور قطع او را دوست خواهد داشت.

عامل ششم:

ملاحظه خوبی واحسان پروردگار و عنایت ها ونعمتهای ظاهری و باطنی او زیرا این راهی است به سوی محبت پروردگار.

عامل هفتم:

عاملی شگفت تر انکسار قلب در پیشگاه خداوند متعال به معنای واقعی کلمهکه مفهوم آن در قالب عبارات وکلمات نمی گنجد.

عامل هشتم:

خلوت با پروردگار به هنگام نزول الهی (در احادیث صحیح وارد است که الله (ج) در یک سوم آخر شب به آسمان دنیا نزول میکند سپس می فرماید : چه کسی مرا می خواند تا او را هجابت کنم چکسی از من مسئلت میکند تا به او بدهم چکسی از من بخشایش مطلبد تا او را ببخشم.)

عامل نهم :

همنشینی با محبان صادق خدا بهره بری از سخنانشان .

عامل دهم:

پرهیز از هر وسیله ای که میان قلب وخدای عزوجل جدایی افکند