ابن رسول الله، ابن فاطمه، ابن الحسین و... حضرت مهدی (علیه السّلام) زاده¬ی پاک ترین و والاترین ها

ابن رسول الله، ابن فاطمه، ابن الحسین و...

حضرت مهدی (علیه السّلام) زاده¬ی پاک ترین و والاترین ها

پیش از آن که آفریدگار دانا و توانا، جهان را در نگارستان هستی بیافریند، نور محمّدی ( صلی الله علیه و آله و سلم) را نخست به نقش هستی بیاراستی و از آن نورعالم تاب، نور امیرالمؤمنین علی، فاطمه و فرزندانشان (علیهم السّلام) را پدید آورد. آنان در عرش الهی تسبیح گوی و ستایش¬گر خدای بخشاینده بودند، تا آن که حضرت حق حضرت آدم را صورت¬گری نمود و از روح خویش در کالبد او دمید و آن انوار پاک و پیراسته¬ی پیشوایان اسلام (علیهم السّلام) را در صلب او به امانت سپرد و از نبی ای به نبی ای و از نیکی به نیک سرشتی دیگر انتقال داد و این چنین رسول خدا و امیر المؤمنین علی (علیهما السّلام)، این امانات خدایی، بدون هیچ گرد و غباری از پلیدی، پای به پهنه¬ی زمین گذاردند.

خدای متعال نسل رسولش حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را از دودمان امیرالمؤمنین علی و فاطمه (علیهما السّلام) پدیدار ساخت؛ بدین جهت فرزندانشان، فرزندان رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) هستند و با وی نسبت دارند، اما در رهگذر زمانه که هر دامانی چرکین می شود و رنگ بیگانه به خود می گیرد، دامان آن پاکان (علیهم السّلام) را شرک و گناه نیالود و در این سلسله جز یکتا پرستی و نیک سرشتی و نیک رفتاری به دیدگان نمی آید. در مکه – که سرای توحید و یکتاپرستی آن جا بنا شد و کانِ شرک، خون ریزی و آلودگی گشت و دیگر سرزمین ها نیز سرانجامی چون جزیرة العرب داشت – دامان این سلسله¬ی ارجمندو والاتبار زنگاری به خود نگرفت و چرکین نگشت و این است پیشینه و گذشته ی پیشوایان بی خطا اسلام که جای بسی فخر و مباهات دارد.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):

خداوند سبحان، من علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السّلام) را هفت هزار سال پیش از خلق جهان آفرید. معاذ بن جبل پرسید: ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)! این سالیان جایگاهتان کجا بود: فرمود: در پیشگاه عرش الهی، خدای را به پاکی، پیراستگی و بزرگی می ستودیم، خداوند نور ما را صلب آدم نهاد و این چنین نور ما را در پشت¬های نیاکان و دامان مادران مان جاری ساخت و هرگز پلیدی شرک و گناهِ کفر ما را آلوده نساخت. فاطمه (سلام الله علیها) از پس من به دنیا آمد و [امام] حسن و [امام] حسین ((علیهما السّلام)) از نور من و علی(علیه السّلام)؛ خدای سبحان نور مرا به فرزندان امام حسین (علیه السّلام) انتقال داد که تا دامنه ی قیامت بمانند. 1

ابن عباس در توصیف امیرالمؤمنین (علیه السّلام) گوید:

علی به سوی دو قبله نماز گزارد، بتی را پرستش نکرد و آنی شرک نیاورد.2

در رستاخیز همگان را به نام مادران فراخوانند تا در حسب و نسب، رسوای خلق نشوند و تنها چهارده معصوم (علیهم السّلام) هستند که به نام نیاکان پاکشان خوانده شوند، زیرا پیوند آنان پاک و سالم مانده است.3

حضرت خاتم انبیاء ( صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند:

مریم سرور زنان دوران خویش است، ولی دخترم فاطمه (سلام الله علیها)سرور تمام بانوان جهان، از نخستین تا آخرین زن است. زمانی که فاطمه (سلام الله علیها)درمحراب عبادت می ایستد، هفتاد هزار از فرشتگان به او درود می فرستند و می گویند: یا فاطمه! «انَّ الله اصطَفاکِ و طَهَّرَکِ و اصطَفاکِ عَلی نِسآء العالَمینَ»4؛

ای فاطمه! خدای بخشاینده تو را برگزید و پیراسته گرداند و تو را بر زنان گیتی برگزید.5

اما نسبت اهل بیت (علیهم السّلام) از جهت مادر نیز با پاکی و پیراستگی، پیوندی ناگسستنی دارد. آن بانوان، یگانه پرست و پاک بودند و آن چه دامان زنان روزگاران را آلوده ساخت، دامان آنان را نیالود و بی پیرایه زیستند.

امام صادق (علیه السّلام) در زیارت اربعین امام حسین (علیه السّلام) چنین می فرماید:

پدر و مادرم فدایت، ای زاده¬ی رسول الله ( صلی الله علیه و آله و سلم)! گواهی می دهم که نور تو در صلب¬های والا و رحِم هایی پاک و پاکیزه بود، پلیدی های جاهلیت دامان آن را نیالود و تیره گی های دوران جاهلیت جامه-ای ظلمانی به آنان نپوشید.6

خداوند دانا دودمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را در صلب حضرت علی (علیه السّلام) نهاد تا فرزندان آن حضرت از دامان علی و فاطمه(علیهما السّلام) چشم به جهان بگشایند و در سرای آن ها تربیت یابند و رشد کنند و حضرت[رسول ( صلی الله علیه و آله و سلم) این حقیقت را در جای جای فاش می ساخت] و همگان را آگاه می کرد، تا برای انکار و بهانه جایگاهی نماند.

رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم):

خدای سبحان نسل هر نبی ای را در پشت آن نبی می نهد، ولی دودمان مرا در صلب و پشت علی(علیه السّلام) نهاد.7

حضرت مهدی، قائم آل محمد ( صلی الله علیه و آله و سلم) از نسل ابراهیم و دودمان رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلّم) است؛ نیاکانی پاک و پیراسته، همگی از انبیا و گزیدگان بندگان خدای پاک.

نیاکان حضرت حجت (علیه السّلام) هرگز شرکی نورزیدند و از هر گناهی منزّه هستند. آنان پیش از همه بنده بودند و بیش از همه فرمانبردار. چنین دودمانی و چنین پیشینه ای طلایی و پاک، نه در زیر آسمان نیلگون و نه فراز آن، تاکنون نبوده و پس از این هم نخواهد بود.

حضرت مهدی ((علیه السّلام)) حسینی است و نسبت پاکش به وی منتهی می شود. مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها)از برترین بانوان عالم است. او زاده¬ی نرجس خاتون بهترین و گرامی ترین کنیزان جهان است.

امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام):

مردی از خاندان من، فتنه ها را برطرف خواهد کرد. پدرم فدای زاده¬ی بهترین و گزیده ترین کنیزان باد!8

بی تردید، آیه ی تطهیر در مدح و پاکی دودمان حضرت بقیه الله (علیه السّلام) نازل گشته و خدای پیراسته آنان را به پاکی آراسته است.

رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم):

مهدی فرزند من است، هم نام و هم کنیه ی من و مانندترین مردمان به من در آفرینش و خلق و خوی.9

امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام): دیدگان عزیزش را به فرزندش امام حسین (علیه السّلام) دوخت و فرمودند:

این فرزندم سید و سرور است، همان گونه که رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم) او را نامیده است. از نسل او به زودی مردی دیده به جهان گشایدکه هم نام پیامبر شماست و در خُلق و خوی به او همانند است. او خاوران را از قسط آکنده سازد.10

امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام):

مهدی (علیه السّلام) از دودمان حسین (علیه السّلام) است. بدانید هر که به جز او سرسپرد و در ولایت دیگر برود، خدا او را از رحمتش دور گرداند.11

امّ سلمه:

«شنیدم رسول الله ( صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمود: مهدی (علیه السّلام) از خاندان من و از فرزندان فاطمه (سلام الله علیها)است»12.

درود بر تو ای به جامانده¬ی خدای سبحان از سلسله¬ی بندگان خاص و برگزیده!، درود بر تو ای زاده ی نورهای درخشان!، درود بر تو ای زاده¬ی مردان بزرگ و بلند مرتبه و درود بر تو ای زاده ی خاندان پاک پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم)!13

پی نوشت¬ها:

1. بحارالأنوار، ج 15، ص 7، تاریخ نبیّنا ( صلی الله علیه و آله و سلم). باب 1، بدء خلقه بذلک، ح 7.
2. همان، ج 32، ص 149، تاریخ امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، باب 9، احتجاجات الأئمه و اصحابه...، ح 333.
3. شفاء الصدور، ص 70.
4. سوره ی آل عمران، آیه ی 42.
5. بحارالأنوار، ج 43، ص 24.
6. مفاتیح الجنان، زیارت اربعین.
7. شفاء الصدور، ص 69، ح 6.
8. بحارالأنوار، ج 34، ص 18، تاریخ امیرالمؤمنین، باب 31، الفتن التی وقعت فی زمان علی (علیه السّلام)
9. کمال الدین، ج 1، ص 286، باب ما اخبر به النبی من وقوع الغیبه بالقائم (علیه السّلام).
10. جزری شافعی، اسمی المناقب، ص 165-168، ح 61.
11. عقد الدرر، فصل 2، با 4، فی الأحادیث الدالـة علی ولایته، ص 94.
12. مصابیح السنه، ج 3، کتاب الفتن، باب اشتراط الساعه، ص 294، ح ش 4211؛ البرهان فی علامات المهدی، باب 2، ص 89.
13. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت صاحب الامر (علیه السّلام)، ص 868.

منبع: کتاب ترسیم آفتاب ،