هشت معمای بزرگ9
پنج شنبه 24 بهمن 1387 8:12 PM
البته اگر مقدار ماده و پادماده دقیقاً به یك میزان مى بود و موجب انهدام طرف مقابل مى شد آن گاه دیگر نظریه پردازى وجود نمى داشت تا این فرضیه ها را ابراز نماید.
اكنون این سئوال پیش مى آید كه ماده چگونه توانسته از انهدام، جان سالم به در برد؟ این احتمال وجود دارد كه پاد ماده هنوز در جهان باقى باشد لكن مقیم نقطه اى از عالم است كه آنقدر از ما دور است كه نمى توان آن را مشاهده كرد. جاناتان فنگ فیزیكدان دانشگاه كالیفرنیا (ارواین) اشاره مى كند كه: «مى توان تصور كرد در جایى دیگر مواردى مانند پاد بشر و پاد كهكشان هایى وجود داشته باشد لكن این موضوع پیامدها و نتایجى در برخواهد داشت كه هنوز قابل درك نیست.»
احتمال دوم این است كه ما فرض كنیم عالم كاملاً متقارن است اما همین جهان متقارن پس از روى دادن انفجار بزرگ (مهبانگ) از اتفاقى به نام «فاجعه انهدام» احتراز كرده باشد و مى توان براى استدلال چنین بیان كرد كه علت این امر تمایل (اندك) قوانین فیزیك به سمت ماده است.
.همین اندك رجحان موجود، موجب خلق مقدار اندكى ماده اضافى شده است و جهانى كه امروز مى بینیم توسط همان بقایا ایجاد شده است.
در اواسط دهه
۱۹۶۰
جیمز كرونین و وال فیچ دو فیزیكدان آمریكایى در آزمایشات خود به نتایجى دست یافتند كه همكارانشان را حیرت زده كرد. آنان در آزمایشات خود نشان دادند كه در
۲/۰
درصد از مواردى كه منجر به انهدام ذرات بنیادى خاصى مى شود، تقارن مورد انتظار رعایت نمى شود. پس از این آزمایش، كیهان شناسان بلافاصله این مطلب را مطرح كردند كه احتمالاً نتایج به دست آمده از آزمایشات فوق مى تواند توجیهى براى وجود ماده در عالم باشد، لكن هنوز تا نیل به نتیجه قطعى راه درازى در پیش است.
