جرى آستریكر اخترفیزیكدان دانشگاه پرینستون مى گوید: «گاز در این محدوده هاى دمایى جذب و نشر كاملى ندارد و این یك تصادف نامیمون است.»
دیوید وینبرگ و همكارانش در سال
۲۰۰۱
به مدت یك هفته از رصدخانه پرتوایكس چاندرا استفاده نمودند تا گواهى دال بر وجود گاز در هاله هایى از ماده تاریك كه كهكشان ها را احاطه كرده اند، بیابند.
وینبرگ
۹۰
درصد مطمئن است كه ردپاى گاز را در داده هاى مربوط به جذب پرتوایكس مشاهده كرده است اما مى گوید كه وى براى حصول اطمینان كامل نیازمند زمان بیشترى بوده است. البته او اقرار مى كند كه: «اختصاص چنین زمانى براى یك رصد خاص كه ممكن است هیچ نتیجه اى در بر نداشته باشد مدت زیادى به حساب مى آید. اما این مسیر مى توانست بهترین راه براى دریافتن این مطلب باشد كه امروزه باریون ها كجا هستند.»
مورد مذكور یكى از موارد اساسى در مسیر ارائه تصویرى روشن از كیهان است.
۷-
انرژى تاریك چیست؟
براى تامین نیرو محركه لازم براى حفظ شتاب كنونى عالم، مى بایست تا
۷۳
درصد از كل چگالى عالم توسط انرژى تاریك اشتغال شده باشد.
بزرگ ترین مشكل كه بر سر راه این ایده وجود دارد این است كه هیچكس نظرى درباره ماهیت انرژى تاریك ندارد.
مایكل ترنر از دانشگاه شیكاگو مى گوید: «آنچه ما تاكنون توانسته ایم انجام دهیم تنها نامگذارى این انرژى بوده است.» این انرژى مى تواند بى ارتباط با جهان باشد (به طور مثال خود خلأ) و یا تاثیرات ابعاد فضایى پنهان داشته باشد.»
اما حداقل ستاره شناسان مى دانند كه این انرژى چه مى كند.
پرل ماتر مى گوید: ........ .
هشت معمای بزرگ15
