تا اوایل 1900، دانشمندان تنها یك حركت را مشاهده كرده بودند كه بر اساس قانون نیوتون قابل توضیح نبود و آن جابجایی كوچكی در مدار عطارد به دور خورشید بود. مدار عطارد، مانند مدار دیگر سیارات بیضی شكل است. خورشید درست وسط این بیضی قرار ندارد. به همین دلیل یك نقطه در این مدار نسبت به دیگر نقاط آن به خورشید نزدیكتر است. اما مكان این نقطه در هر بار گردش سیاره به دور خورشید اندكی تغییر می كند. دانشمندان به این جابجایی، سبقت سیاره می گویند. دانشمندان از قانون نیوتون برای محاسبه این جابجایی استفاده كردند اما نتیجه معادله با آنچه كه مشاهده می شود اندكی متفاوت است.
تئوری گرانش انیشتین
در سال 1915، آلبرت انیشتین، فیزیكدان متولد آلمان، تئوری فضا-زمان-گرانش یا تئوری نسبیت عام را معرفی كرد. تئوری انیشتین طرز فكر دانشمندان به گرانش را به كلی دگرگون كرد. البته این تئوری، قانون نیوتون را رد نكرد بلكه آنرا گسترش داد. در بیشتر موارد، نتیجه ای كه از تئوری نسبیت حاصل می شد، اندكی با نتیجه به دست آمده از قانون نیوتون متفاوت بود. برای مثال، انیشتین از تئوری خود برای اندازه گیری سبقت مداری سیاره عطارد استفاده كرد و نتیجه به دست آمده درست برابر با مشاهدات بود. این نخستین آزمون برای تائید تئوری نسبیت عام به حساب آمد.
تئوری انیشتین بر اساس دو چیز استوار بود. اول، ماهیتی به نام فضا-زمان و دوم قانونی كه به نام اصل هم ارزی شناخته می شود.
گرانش3
