دراین مقاله به مصدومیت های پرشمار بازیکنان ارسنال می پردازیم تا
ببینیم چرا این همه مصدوم در هر فصل باید تنها در لیست مصدومین ارسنال
خودنمایی کند؟
این موضوع جدیدی نیست تقریباً سال های سال است که
ونگر و آرسنال با این مشکل دست به گریبان هستند شاید باخود بگویید مصدومیت
برای همه بازیکنان و برای همه تیم ها اتفاق میافتد بله درست است ولی سؤال
این است که چرا برای ارسنال بیشتر از بقیه این مسئله دردسرساز شده؟
شاید پاسخ های زیادی بتوان به این پرسش داد ولی شخص اصلی برای پاسخ
به این پرسش ارسن ونگر است همه ما از علاقه ونگر به بازیکنان فانتزی و
تکنیکی مطلعیم و تقریباً اکثر بازیکنان ارسنال از این دست هستند بازیکنانی
نظیر فابرگاس، نصری، ولکات، روسیچکی و.... البته نمی توان منکر توانایی
های بی شمار این بازیکنان شد ولی سؤال اینجاست که در لیگ برتر انگلستان که
به جرات می توان ان را فیزیکی ترین و خشن ترین لیگ دنیا دانست آیا تن ها
تکیه کردن به این بازیکنان فانتزی کافی است؟ یا هافبک های بازی نگه دار
نیز لازم است؟
آن چیزی که در موردش می توان صحبت کرد همین هافبک های بازی نگهدار
است که کمبود انان در ارسنال محرز است از میان تمام هافبک های ارسنال تنها
ابو دیابی و تا حدودی الکس سانگ هستند که مشخصات هافبک بازی نگه دار در آن
ها وجود دارد و باقی بازیکنان تیم بازیکن ضعیف جثه وفانتزی هستند که در
لیگ برتر بشدت دچار مشکل می شوند بهترین مثال برای این موضوع بازی ارسنال
با چلسی است که ارسنالی ها تقریبا تمامی نبردهای تک به تک را واگذار کردند
و شاید ان صحنه را به خاطر بیاورید که ترائوره با تنه زدن به دروگبا چند
متر آن طرف تر پرتاب شد!!
به نظر می رسد انبوهی از بازیکنان فانتزی در ارسنال باعث این لیست
بلند مصدومیت های تیم شده همچنین نبود جانشین های مناسب روی نیمکت موجبات
نتیجه نگرفتن تیم را فراهم کرده است.
بنظر نگارنده تنها علاج این مشکل اضافه کردن هافبکهای قلدر و فیزیکی
به تیم است بازیکنانی نظیر توره یایا که درحال حاضر در بارسا از شرایط خود
ناراضیست و چراغ سبز را به تیم های دیگر نشان داده است.
در حالی که همه به خرید مهاجم فکر می کنند خرید یک هافبک قدرتمند برای ارسنال بسیار ضروری به نظر می رسد.
