ليست شهداي دفاع مقدس (ط)

محمدصادق طوبايي فرزند محمدحسن در هفدهم فروردين‌ماه سال 1344 در خانواده‌اي مذهبي و متديّن در نجف اشرف متولّد شد. در سال 1349 به تهران آمد. دوران تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت سپري کرد؛ جزو محصلين بااستعداد و عالي به هنرستان شهيد اندرزگو راه يافت و به گفته‌ي مربيان هنرستان تنها اميد هنرستان آن‌ها بود.
وي به دليل عشق و علاقه‌ي فراوان به فراگيري علوم ديني همراه با علوم جديد، علوم قديميه را نيز در حوزه‌ي علميه چيذر فرا گرفت. در دوران انقلاب فعاليت چشمگيري را در به ثمر رسانيدن انقلاب اسلامي از خود نشان داد. پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي براي حفظ دستاوردهاي نظام مقدس اسلامي تلاش مي‌کرد و اغلب شب‌ها به پاسداري مي‌پرداخت. بارها به مقام‌هايي که به او پيشنهاد شد، پاسخ رد داد و معتقد بود که در گمنامي بهتر مي‌شود به اسلام و مسلمين و انقلاب خدمت کرد و تنها مسئوليت تدارکات گروه مقاومت توحيد را که امري بس مشکل بود و هيچ کس به عهده نمي‌گرفت، پذيرفت و به نحو احسن اداره کرد.
پس از شروع جنگ تحميلي او که مطيع صديق امام خود بود، فرمانش را لبيک گفت و براي نشر فرهنگ ناب محمدي (ص) راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. او کتاب‌هاي درسيش را به همراه خود به جبهه برد و در سنگر جنگ از تعليم و تعلّم غفلت نورزيد و تا لحظه‌ي شهادت به عنوان پرچم‌دار، تدارکات گروه و کمک آرپي چي زن به نحو احسن انجام وظيفه نمود. طوبايي از روحي بلند، ايماني قوي و اخلاقي پسنديده برخوردار و بسيار مومن و متعهّد بود. احترامي فوق‌العاده به قرآن مي‌گذاشت و تا فرصتي پيدا مي‌کرد، به تلاوت قرآن مي‌پرداخت. کتب اخلاقي و اعتقادي را زياد مطالعه مي‌کرد و غالب کتب شهيد آيت‌الله دستغيب را خوانده بود و ديگران را نيز به خواندن آن توصيه مي‌کرد.
طوبايي در آخرين حضور حماسه‌ساز خويش در هجدهم بهمن‌ماه سال 1361 در عمليات والفجر مقدماتي در منطقه‌ي فکه، علي‌رغم مجروحيت از بازگشت به عقب خودداري کرد و همان جا در سنّ 17 سالگي شهيد شد و پيکر مطهرش پس از گذشت پانزده روز ماندن در رمل‌ها و کانال‌هاي دشمن زبون، به تهران منتقل گرديد و در گلزار بهشت زهرا (س) آرام گرفت.

منبع:كتاب پيشگامان دين و شهادت   -  تاریخ:  1385 -  صفحه: 215