داوود در تاريخ پانزدهم فروردين سال 1348 در روستاي اسفستان ديده به جهان گشود و در جمع روستاييان ساده و صميمي، درس غيرت و جوان‌مردي و آزادگي آموخت. او از همان دوران كودكي به انجام فرايض ديني همت گمارد و بعد از اتمام دوران ابتدايي و راهنمايي وارد دانشسراي مقدماتي علامه طباطبايي(ره) سراب شد و در رشته‌ي آموزش ابتدايي مشغول تحصيل گرديد. اكثر اوقات فراغت او در مسجد و پايگاه مي‌گذشت. اهل مطالعه بود و كتاب‌هاي مذهبي و هنري را با ولع مي‌خواند.
كشاورزي مي‌كرد. در خانه پشت دار قالي مي‌نشت تا در امر معيشت، كمك‌حال خانواده باشد. دوست داشت هر چه زودتر تحصيلاتش را به پايان برساند و در روستا مشغول خدمت شود اما بعد از فرمان امام مبني بر خالي نگذاشتن جبهه‌ها به نيت خدمتي بزرگ‌تر عازم جبهه شد. عشق مولا و حضور در كربلا و عاشورايي مكرر او را به مسلخ عشق كشانده بود كه خود در وصيت پرمحتوايش نگاشت:
« ... مادرجان هر كس عاشق چيزي است ما هم عشق‌مان حسين (ع) است و راهمان نيز همان راهي است كه امام‌مان حسين (ع) انتخاب كرده بود؛ پس از تو مي‌خواهم زينب‌وار صبر كني كه شهيد هميشه زنده است ... »
سرانجام اين فرزند آزاده‌ي انقلاب و غواص جنگ در تاريخ بيست و يكم بهمن‌ماه 1364 در عمليات والفجر هشت در سنّ 16 سالگي در فاو شهد گواراي شهادت را سر كشيد و به جرگه‌ي زائران نور پيوست.
