چه درختهایی را به بهانه سال نو باید از جا کَند؟
یک شنبه 6 فروردین 1402 2:12 PM
یک استاد اخلاق با تأکید بر اصلاح رذائل اخلاقی در سال جدید گفت: مدام بگو سال تحویل، سال تحویل، سال تحویل این نیست که فقط یک قرآن باز کنی یک نگاهی کنی ببندی، سال تحویل؛ یعنی اینکه متحول بشوی.
به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیتهای دینی خبرگزاری فارس، آیتالله سیدعبدالله فاطمینیا از اساتید اخلاق بود که سال ۱۴۰۱ روح پاکش به دیار باقی شتافت، به مناسبت سال نوروز و تقارن این ایام با ماه مبارک رمضان به بازخوانی سخنان او درباره اهمیت اصلاح اخلاق در سال نو میپردازیم:
امسال بیایید ما یک بهاری در باطن درست کنیم
آقا این روزگار عجیب میگذرد، ببین چقدر از این تحویلها بوده است، ای خدا، یک تحول هم در ما بشود، چه میشود آقا؟ در فصل بهار میگویند فصل درختکاری است، درخت میکارند، درختی که خشکیده است میگویند جا تنگ میکند، بعضی درختها از خواب بیدار نمیشوند، میگویند این دیگر خشکیده است بِکَن!
من میگویم امسال هم بیایید ما یک بهاری در باطن درست کنیم، یک مشت درخت بکار. در مناجات سید الساجدین (ع) میگوید: «وَاغْرِسْ فی اَفْئِدَتِنا اَشْجارَ مَحَبَّتِکَ»، خدایا درختهای محبتت را در قلبهای ما بکار، درخت محبت الله بکاریم.
توصیه استاد فاطمینیا برای سال جدید
بعد یک درختهایی هست که آقا از خیلی وقت مانده است، پوسیده است به خدا، به این امام رضا (ع) قسم تعارف ندارم، نگاه کن ببین درخت غضب است، چقدر غضب کردهای تا حالا؟ بس است این را دیگر در بیاور، بنداز دور، مگر بهار نیست؟
در بوستان قلبت این درخت غیبت مزاحم نیست؟
آقا درخت غیبت است، نمیخواهی این را در بیاوری؟ سال شصت آمد، شد شصت و یک، شصت و دو، شصت و فلان، الان هم شد هشتاد و پنج، این درخت غیبت همین طور بماند؟ خب! این را در بیاور، بِکَن، خدا میداند ما در باغچه که درست میکنیم، خودتان دیدهاید دیگر، یک چیزی خشکیده است، میگویند: این دیگر مزاحم است در بیاور، در بوستان قلبت این درخت غیبت مزاحم نیست؟ درخت غضب مزاحم نیست؟ درخت حسد مزاحم نیست؟ بِکَن عزیز من.
دیر میشود بعداً، مدام بگو سال تحویل، سال تحویل، سال تحویل این نیست که فقط یک قرآن باز کنی یک نگاهی کنی ببندی، سال تحویل؛ یعنی اینکه متحول بشوی واقعاً، متحول بشوی کاملاً.
درباره این استاد اخلاق بیشتر بدانید
آیتالله سیدعبدالله فاطمینیا استاد برجسته اخلاق، در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود. او از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میراسماعیل) که از علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت؛ سپس نزدیک به ۳۰ سال نزد حسن مصطفوی (از شاگردان مرحوم آیتالله سیدعلی قاضی) تحصیل کرد و تحت تعلیم و تربیت او قرار داشت و همزمان تحصیلات حوزوی خویش را هم دنبال میکرد.
پس از مصطفوی، استاد فاطمینیا از محضر علمایی چون علامه طباطبایی، سیدمحمدحسن الهیطباطبایی (برادر کوچکتر علامه طباطبایی)، محمدتقی آملی، سیدرضا بهاءالدینی، محمدتقی بهجت و علامه جعفری -که بیشترشان شاگردان آیتالله قاضی بزرگ بودند، در علوم اسلامی و عرفان بهره برد. از این رو، با یک واسطه از شاگردان «سیدعلی قاضی» محسوب میشود.
او از جمله کارشناسان علوم اسلامی بود که به تحقیق و پژوهش در این زمینه اشتغال داشت. از دیگر فعالیتهای این عالم ربانی، میتوان به تدریس در حوزههای علمیه، حضور در برنامههای مذهبی صداوسیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی اشاره کرد.
استاد فاطمینیا در مورد علم رجال و عرفاننظری، دارای آگاهی گسترده بود و در عین حال بیشتر به خطابه در منابر عمومی میپرداخت. او از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهجالبلاغه به شمار میرفت و در جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخته بود. سر انجام این عارف بالله در ۲۶ اردیبهشتماه سال ۱۴۰۱ به ملکوت اعلی پیوست و پیکر مطهرش در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) آرام گرفته است.