آیه ی مورد نظرتان را ارسال فرمایید.

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ «22»

او خدايى است كه معبودى جز او نيست، به غيب و شهود آگاه است. او مهربان و بخشنده است.

نکته ها

در روايات، براى تلاوت آيات آخر سوره حشر، سفارش بسيار شده و بركات گوناگونى براى آن بيان گرديده كه از جمله آن، بخشيده شدن گناهان و رسيدن به مرز مقام شهيد است.

احتمال مى‌رود كه انسان در ميان اسمايى كه در اين آيات (22- 24) آمده است، به اسم اعظم دست پيدا كند، زيرا در اين آيات، حدود پانزده و يا با عنايتى، هجده صفت از صفات الهى آمده است كه هر كدام نشانگر كمالات بى انتهاى اوست.

معبود واقعى، وجودى است كه علم و رحمت و قداست و عزّت و قدرت و عظمت و احاطه كامل را داشته باشد و چون اين صفات مخصوص خداوند است، پس معبودى جز او نيست.

در قرآن هر كجا غيب و شهود كنار هم آمده، ابتدا غيب آمده و سپس شهود و اين اشاره است يا به اهميّت آن يا به كثرت موارد آن.

امام صادق عليه السلام فرمود: «الغيب ما لم يكن و الشهادة ما قد كان» «1» غيب آن است كه واقع نشده و شهود آن است كه وجود يافته است.

پیام ها

1- يكتايى و يگانگى، اولين و مهم‌ترين اصل در صفات الهى است. «هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ»

2- او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هُوَ اللَّهُ»

3- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ»

4- با اينكه خداوند همه چيز را مى‌داند، «عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ» ولى با رحمت با بندگان برخورد مى‌كند. اگر علم او بيم‌آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ»

5- هر موجودى جز خداى يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. هُوَ ... عالِمُ الْغَيْبِ‌ ... هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‌

 تفسير راهنما؛ معانى الاخبار، ص 146.

جلد 9 - صفحه 564