تسلیم محض، شرط قبولی نماز

بسم الله الرحمن الرحیم 
و به نستعین و هو خیر ناصر و معین 

موضوع بحث، نماز و مهدویت است؛ در این بخش از صحبت‌ها، ما به دو تا از شرایط نماز و ارتباط آن با مهدویت پردازیم. 

یکی از شرایط بسیار مهم نماز تسلیم بودن است. انسانی که نماز می‌خواند، در مقابل پروردگار عالم می‌ایستد، وقتی در مقابل پروردگار عالم ایستاد، انسان خود به خود به خاطر آن عظمت پروردگار عالم به انسان یک حالت تسلیم و تعبد دست می‌دهد. 

اما تسلیم یعنی چه؟
یعنی آن چیزی را که به ما گفتند آن طور بخوانیم، می‌خوانیم و طهارت را پیدا می‌کنم می‌کنیم و به نماز می‌ایستیم و بعد از نیت، تکبیرة الاحرام می‌گوییم، همینطور الله اکبر می‌گوییم و همینطور آن چیزی که ترتیب نماز است را با تسلیم محض، انجام می‌دهیم. چرا که در مقابل خداوند متعال هستیم. 

اگر در طبیعت قدم گذاشته باشید، در مقابل یک کوه با عظمت و بر افراشته قرار می‌گیرید، انسان خود به خود احساس خضوع و خشوع می‌کند، چون خیلی عظیم است. 

پروردگارا عالم که آفریننده تمام کوه‌های جهان و تمام جهان عالم هست، انسان خیلی بیشتر حالت تسلیم و تعبد در مقابل خدا دارد، لذا هیچوقت نمی‌توانیم بگوییم که من می‌خواهم نماز دو رکعتی صبح را سه رکعت بخوانم یا نماز صبح را آرام بخوانم یا نماز ظهر را با صدای بلند بخوانم. چرا؟ چون از تعبد و جسمی خارج می‌شود. 

اگر از تعبد و تسلیم  خارج شد، نماز باطل می‌شود. پس تسلیم و تعبد، شرط نماز است، شرط قبولی نماز است. 

خداوند متعال در رابطه با اهل بیت (علیهم السلام) هم در قرآن می‌فرماید که :اطیعوا الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم»؛ اطاعت خدا و پیامبر و اولی الامر که اهل‌بیت (علیهم السلام) هستند، بدون چون و چرایی بر ما واجب است و آن هم اطاعت محض.

لذا خداوند متعال در قرآن فرموده: «ما آتاکم الرسول فخذوه»؛ آن چیزی که پیامبر آورد، آن را محکم بگیرید و به آن عمل کنید.

«و ما نهاکم عنه فانتهوا» 
و آن چیزی که شما را از آن نهی کرده، کنار بگذارید.

چرا؟ چون در قرآن کریم فرمود: «لا ینتهوا عن الهوی، إن هو الا وحی یوحی» چون خداوند فرموده: پیامبر هر چیزی که می‌گوید، از وحی خداست، و از جانب خود سخنی نمی‌گوید.

اهل‌بیت پیامبر نیز همین‌گونه هستند، چون ویژگی‌ای که باعث شد پیامبر خدا چنین باشد، عصمت پیامبر بوده است. و این در اهل‌بیت نیز وجود دارد.

لذا ما در مقابل امام زمان باید یاد بگیریم  مثل همین که در نماز، تسلیم محض هستیم و گوش به‌زنگ هستیم، در مقابل امام عصر (ارواحنا فداه) هم همینطور باشیم، که هر چه حضرت فرمودند، بگوییم چشم، نه اینکه خودمان برنامه‌ریزی جداگانه‌ای داشته باشیم که این کار انجام بشود یا نشود.

حجت الاسلام رحیمی