پاسخ به:زندگی با امام
سه شنبه 28 دی 1389 12:21 PM
در ماه شعبان گاهي كه شب‌ها پشت در اتاق امام مي‌خوابيدم مي‌ديدم يك ساعت مانده به اذان صبح امام بيدار مي‌شدند و وضو مي‌گرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانيه مي‌شدند و در اين مناجات به قدري گريه مي‌كردند كه من كه پشت اتاقشان مي‌خوابيدم گاهي با صداي گريه ايشان از خواب بيدار مي‌شدم. بسيار آرام و آهسته اعمال شب را انجام مي‌دادند تا كسي بيدار نشود. منبع: كتاب برداشت هايي از سيره امام خميني (ره) جلد3 - صفحه: 190 |
