اختلال نشخوار کودکان : این اختلال نادر در خوردن چگونه می تواند بر کودکان تأثیر بگذارد

اختلال نشخوار کودکان : این اختلال نادر در خوردن چگونه می تواند بر کودکان تأثیر بگذارد

 

 

اختلال نشخوار کودک یکی از اختلالاتی است که در دوران کودکی ایجاد می شود

 

آشنایی با اختلال نشخوار در شیرخواران و کودکان

در دوران کودکی یا اوایل کودکی ممکن است شاهد مشکلات زیادی در فرزند خود باشید. این مشکلات شامل برخی از اختلالات جسمی یا موارد دیگر می باشد که می تواند برای والدین کمی نگران کننده باشد. یکی از این مشکلات اختلال نشخوار یا سندروم نشخوار در کودکان است. در ادامه این مقاله به جزئیات بیشتر این اختلال آشنا خواهید شد.

اختلال نشخوار در کودکان

 

در اختلال نشخوار کودک مزه ی غذای برگشت داده شده از معده، اسیدی نیست

 

اختلال نشخوار یکی از مشکلاتی است که در دوران کودکی برای برخی از کودکان ایجاد می شود و یکی از موارد آزار دهنده ای است که توجه به آن مهم می باشد. این اختلال در واقع نوعی اختلال در غذا خوردن است و به گونه ای است که در آن کودک بعد از غذا خوردن آن را بالا آورده و شروع به جویدن آن می کند و در نهایت دوباره آن را می بلعد، اما در اغلب موارد غذای بالا آورده را جویده و با تف کردن به بیرون می اندازد.

 

اما مشکل مربوط به زمانی است که غذای دریافت شده توسط کودک به مری و گلو و دهان بر می گردد و به صورت استفراغ، از دهان خارج نمی شود. کودکانی که دچار چنین اختلالی می شوند معمولا دارای یک الگوی غذایی طبیعی هستند. این اختلال قبل از اینکه به عنوان یک اختلال مطرح شود و به درمان آن اقدام شود، باید تقریبا یک ماه در کودک ادامه پیدا کند.

 

در این اختلال به علت اینکه غذا تازه وارد معده شده و هنوز هضم نشده است وقتی به دهان بر می گردد دارای مزه طبیعی است و اسیدی نیست. نشخوار فکری معمولا در هر وعده غذایی و اندکی بعد از خوردن غذا اتفاق می افتد.

 

آمار دقیقی از تعداد مبتلایان به این اختلال مشخص نیست. درمان این اختلال ممکن است با روش های رفتار درمانی و دارو درمانی صورت بگیرد. روش رفتار درمانی معمولا شامل آموزش تنفس از دیافراگم است که یک روش درمانی معمولی است. 

 

علل ایجاد اختلال نشخوار در کودکان

 

اختلال نشخوار کودک گاهی با ریفلاکس معده اشتباه گرفته می شود

 

اختلال نشخوار کودکان گاهی وقتها با مشکلات گوارشی دیگری مانند پر خوری عصبی، بیماری ریفلاکس معده و مری و گاستروپارزی اشتباه گرفته می شود. برخی از افرادی که دچار چنین اختلالی هستند مرتبط با اختلال تخلیه رکتوم هستند که در آن به علت هماهنگی ضعیف عضلات کف لگن به یبوست مزمن دچار می شوند.

 

قبلا تصور می شد که این بیماری بیشتر در بین نوزادان و افرادی که دارای ناتوانی در رشد هستند شایع است. اما امروزه مشخص شد که این بیماری با سن ارتباطی ندارد زیرا مشاهده شده است که در کودکان و نوجوانان و بزرگسالان نیز رخ داده است. سندروم نشخوار کودکان اغلب در بین افرادی که دچار اضطراب، افسردگی و یا دیگر اختلالات روانپزشکی می باشند ایجاد می شود.

 

تاکنون دلیل قاطعی برای علت این بیماری کشف نشده است. اما با این حال یکی از اصلی ترین دلایل ایجاد این اختلال ریشه روانشناختی دارد.

بر اساس بررسی های انجام شده ایجاد چنین اختلالی به دنبال بروز استرس و اضطراب در کودکان مشاهده شده است. کودکانی که در خانواده های پر استرس متولد می شوند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال می باشند.

 

کودک با این کار می خواهد به نوعی با تنش های روانی موجود در محیط اطرافش مقابله کند. به گفته ی محققان جویدن مداوم توسط کودک باعث ایجاد آرامش در او می شود. این اختلال می تواند کودکان بالای سه ماه را تحت تأثیر قرار دهد.

یکی از دلایل دیگر بروز این اختلال وجود یک بیماری طولانی مدت و مزمن می باشد. اما به طور کلی تا کنون یک علت قاطع و اصلی برای بروز این اختلال مشخص نشده است.

 

علائم اختلال نشخوار در کودکان

 

بروز مشکلات گوارشی یکی از علائم اختلال نشخوار کودکان است

 

همان طور که گفته شد یکی از علائم اختلال نشخوار در کودکان این است که بازگشت غذا از معده به دهان به طور منظم و به مدت یک ماه طول بکشد اما به جز این مورد برای تشخیص این اختلال در کودکان علائم دیگری نیز وجود دارد که با مشاهده ی آنها می توانید به احتمال وجود این اختلال در کودک خود پی ببرید که شامل موارد زیر است:

• بیرون انداختن غذا از دهان

• کاهش وزن

• بوی بد دهان و شکاف لب

• بروز مشکلات گوارشی و معده درد

• سفت شدن عضلات شکم و نگه داشتن سر به عقب و  حرکاتی مانند قوس پشت

 

البته این علائم در رابطه با اختلال نشخوار در کودکان قطعی نیست اما می تواند یکی از نشانه های این اختلال باشد. علائم و نشانه های اختلال نشخوار در کودکان و بزرگسالان یکسان است. اما بزرگسالان غذای برگشتی در دهان را به بیرون می اندازند. در حالی که کودکان ممکن است این غذا را دوباره بلعیده و به معده وارد کنند.

 

تفاوت اختلال نشخوار در کودکان با اختلال خوردن

اختلال نشخوار در کودکان با سایر مشکلات و اختلالات خوردن مانند پر خوری عصبی مرتبط است. اما نحوه این ارتباط به طور کامل مشخص نیست. اختلال نشخوار دارای نشانه هایی است که آن را از اختلال خوردن متمایز می کند و این نشانه ها به شرح زیر می باشد:

• برگشتن غذای خورده شده توسط کودک به طور منظم و به مدت حداقل یک ماه، که در این حالت ممکن است غذای برگشتی یا دوباره بلعیده شود و یا با تف کردن بیرون انداخته شود.

 

• نارسایی مجدد بر اثر یک بیماری مانند اختلال دستگاه گوارشی نیست.

 

• در صورتی که نارسایی در کنار اختلال فکری یا رشد دیگری قرار بگیرد علائم آن شدید تر شده و نیاز به کمک پزشکی دارند.

 

 

تفاوت اختلال نشخوار با ریفلاکس

 

کودکان دارای معلولیت ذهنی بیشتر در معرض اختلال نشخوار هستند

 

اختلال نشخوار کودکان شباهت زیادی با ریفلاکس دارد اما در واقع آنها کاملا با هم متفاوت هستند و عمده ترین تفاوت آن دو به شرح زیر است:

• در ریفلاکس، اسید معده وارد مری می شود و باعث ایجاد سوزش در قفسه سینه، گلو و دهان شده و بیمار در دهان خود طعم ترش مزه ای را احساس می کند.

 

• در ریفلاکس وقتی که غذا بر می گردد دارای طعم ترش و یا تلخ است. اما در اختلال نشخوار کودکان، غذای برگشتی دارای چنین مشخصاتی نیست.

 

• ریفلاکس اسید معده در بزرگسالان اغلب در شب و هنگام دراز کشیدن رخ می دهد که در نتیجه آن، غذای درون معده به مری وارد می شود. اما اختلال نشخوار بلافاصله بعد از غذا خوردن اتفاق می افتد.

 

• درمان های مرتبط با ریفلاکس برای کودکانی که دارای اختلال نشخوار هستند جواب نمی دهد.

 

عواملی که خطر ابتلای کودکان به این اختلال را افزایش می دهد

اگر چه اختلال نشخوار ممکن است هر کودکی را دچار کند اما کودکانی که دارای معلولیت ذهنی هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال می باشند.

از دیگر عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

• داشتن زمینه یک بیماری حاد

• سابقه ی یک اختلال روانپزشکی

• تجربه داشتن یک عمل جراحی بزرگ

• داشتن تجربه های استرس زا

به طور کلی شناسایی نحوه تأثیر این عوامل در اختلال نشخوار کودکان نیازمند تحقیقات بیشتری است.

 

عوارض اختلال نشخوار در کودکان

اختلال نشخوار در کودکان ممکن است باعث آسیب رساندن به مری شده  و باعث کاهش شدید وزن، سوء تغذیه، پوسیدگی دندان ها، بوی بد دهان و دوری از اجتماع شود.

 

درمان اختلال نشخوار در کودکان

برای درمان این اختلال باید سایر اختلالات حذف شده و همچنین سن و توانایی های بیمار در نظر گرفته شود. روش های درمانی برای این اختلال شامل دو روش رفتار درمانی و دارو درمانی است.

 

رفتار درمانی

افراد و کودکانی که دارای معلولیت ذهنی و رشدی نباشند با این روش درمان می شوند. در این روش با استفاده از تنفس دیافراگم از انقباضات شکمی و برگشت مجدد جلوگیری می شود. یکی از درمان های مربوط به این روش، بیوفید بک می باشد. در این روش در طول بازخورد زیستی، عکس العمل ها می تواند به کودک کمک کند تا مهارت های تنفسی دیافراگماتیک را برای مقابله با نشخوار مجدد یاد بگیرد.

 

برای درمان نوزادانی که دچار این اختلال هستند معمولا با والدین آنها برای تغییر محیط و رفتار کودک کار می شود. در این روش والدین باید با یک پزشک مشورت کنند تا به دنبال اصلاح رفتار کودک خود باشند. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلای کودک به اختلال نشخوار، ایجاد یک محیط آرام و به دور از هر گونه استرس  می باشد.

 

در روش رفتار درمانی به جز مواردی که ذکر شد به کودکان آموزش هایی داده می شود که طبق آن برخی از عادت های نادرست را کنار بگذارند این آموزش ها به شرح زیر می باشد:

• تغییر در نحوه نشستن کودک در هنگام غذا خوردن و بعد از آن

• توجه بیشتر به کودک در هنگام غذا خوردن

• کاهش حواس پرتی در هنگام غذا خوردن

• تبدیل غذا خوردن در کودک به یک تجربه لذت بخش

• پرت کردن حواس کودک زمانی که شروع به نشخوار کردن می کند

• شرطی سازی بیزاری کودک؛ برای مثال هر بار که غذا را بالا آورد بر روی زبان کودک مواد شور یا تندی قرار دهید.

 

دارو درمانی

در روش دارو درمانی در صورتی که نشخوار به صورت مکرر باعث آسیب به مری شده باشد برای درمان داروهای مهار کننده پمپ پروتون مانند ازومپرازول یا امپرازول تجویز می شود. این دارو ها از پوشش مری محافظت می کنند. برخی از افراد دچار اختلال نشخوار کودکان ممکن است از روش درمان دارویی استفاده کنند که در تسکین معده در دوره بعد از غذا موثر است.

 

گرداوری: بخش کودکان بیتوته