عمران مساجد تنها به وسیله مومنین انجام شود
چهارشنبه 1 اردیبهشت 1400 7:13 PM
إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ ۖ فَعَسَىٰ أُولَٰئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ
مسجد خانه خداست، مکانی است که طهارت و پاکیزگی در آن شرط اساسی و اصلی است. طوری که انسان ناپاک حق ورود به آن را ندارد.
بنای اصلی حکومت اسلامی است که اوج این مورد در دوران حکومت پیامبر گرامی در مدینه خود را نشان داد.
آنجا که هم مکانی بود برای عبادت و نیایش، هم گرد آمدن سپاهیان برای جنگ،هم برگزاری حلقه های علمی و هم رفع مشکلات و گرفتاری های مسلین .
بنابراین محصول این مکان پاک ومطهر ، به وجود آمدن جامعه دینی با برکت و طاهر و پاک بود که در مدینه النبی به بهترین شکل خود را نشان داد.
انسان ها با ورود به این مکان مقدس روحشان را هم تطهیر می کردند و از فضای معنوی آن آلودگی های ذهنی، روحی و روانی خود را نیز پالایش می نمودند.
هر چند اکنون این مکان مقدس مانند گذشته بسیاری از کارکردهای خود را از دست داده است اما هنوز برای مسلمانان مکان مقدس، پاک وطاهری است.
پس اگر در این آیه برای عمران و آبادی مسجد ویژگی هایی یاد شده است، بی دلیل نیست. نمی توان عمران و آبادی این مکان مقدس را به دست هر شخصی سپرد.
عمران تنها به ساخت و ساز ظاهری اشاره ندارد بلکه هر عملی که بتواند سبب آبادی ، عمران و رونق مسجد به عنوان یک نهاد مهم اسلامی با کارکردهای بسیار عالی شود، را می توان در حوزه آبادی و عمران مسجد جای داد.
تنها و تنها افرادی می توانند در جهت این هدف گام بردارند که به خدا و روز قیامت ایمان آورند، نماز به پای دارند و زکات بپردازند و ترسشان تنها از خدا باشد.
و باز اشاره به نماز و اهمیت آن که یکی از ویژگی های آباد کننده مسجد است و چه امری بالاتر از این که خانه خدا را رونق دهیم.
چرا اشاره به ترس دارد؟
می توان گفت که ممکن است بسیاری از دشمنان از رونق این نهاد مهم بترسند و واهمه داشته باشند در نتیجه موانع و مشکلاتی را ایجاد کنند بنابراین ترس از خدا عامل مهمی در رفع این موضوع خواهد بود.
ممکن است بعضی چنین فکر کنند که چه مانعی دارد، از سرمایههای غیر مسلمانان برای عمران و آبادی این مراکز استفاده کنیم؟
اما آنها که چنین میگویند توجه به این نکته اساسی ندارند که اسلام همه جا عمل صالح را میوه درخت ایمان میشمرد، عمل همیشه پرتوی از نیات و عقاید آدمی است، و همیشه شکل و رنگ آن را به خود میگیرد. نیتهای ناپاک ممکن نیست عمل پاکی به وجود آورد، و محصول مفیدی از خود نشان دهد، چه اینکه عمل بازتاب نیت است.