اربعین حسینی در شعر آئینی

این هم بخشی از یکی از اشعار محمود ژولیده درباره اربعین حسینی:
 

کاش پایِ دلِ ما هم به نوایی برسد
اربعینی ، حرمی ، کرب و بلایی برسد
آری آقاتر از آنی تو که راهم ندهی
دارم امید که از دوست ندایی برسد
خاک پای همه زوّارِ تو روی چشمم
این غباری است که از تازه هوایی برسد
در دل این همه جمعیّت مشتاق گُمم
مگر الطاف کریمی به گدایی برسد
 

یوسف رحیمی هم از شعرایی است که چندین شعر در این باره دارد؛ اشعاری که یکی از آنها با بیت

      دوباره وقت غم و وقت عزاست
      اربعینِ حضرت خون خداست
 

شروع می شود و حال و هوای نوحه دارد و البته شعر دیگر او هم در این مناسبت، چنین است:
 

عشقت مرا دوباره از این جاده می ‌برد
سخت است راه عشق ولی ساده می ‌برد
پای پیاده آمدم و شوق وصل تو
من را اگرچه از نفس افتاده، می ‌برد
دلهای عاشقان جهان کربلای توست
نام تو را هر عاشق آزاده می ‌برد
فریاد غربتت دل ما را تمام عمر
با کاروان نیزه از این جاده می ‌برد.

او در بیت آخر این شعر چنین سروده است:
حالا رسیده ‌ایم و سحرگاه جمعه است
«عجّل علی ظهورک یا صاحب الزّمان»