شاید حالا که رکورد تاریخی علی دایی در خطر است، وقت حلالیت‌خواهی از او باشد؛ فرصتی برای تشکر از این که هرگز برای تیم‌ ملی ناز نکرد، بایرن‌مونیخ و هرتا برلین را پس زد و برای تک‌تک مسابقات ملی به ایران آمد، بارها با بدن آسیب‌دیده برای پرچم ایران بازی کرد و در نهایت بدون حتی یک بازی خداحافظی، با انبوهی از جوک‌های پیامکی در تیم‌ ملی بازنشسته شد.

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای‌ اقتصاد نوشت: «همان‌ طور که پیش‌بینی می‌شد، از سرگیری مسابقات ملی بعد از وقفه کرونایی باعث شد روند گلزنی‌های کریس رونالدو با تیم‌ ملی پرتغال از سر گرفته شود و رکورد مشهور علی دایی به‌ خطر بیفتد. کاپیتان پیشین تیم‌ ملی ایران سال‌هاست که با ۱۰۹ گل، بهترین گلزن مسابقات ملی در سراسر جهان به شمار می‌آید؛ رکوردی که به‌ نظر می‌رسید تا ابد به نام ایران محفوظ خواهد ماند اما نابغه تلاشگر دنیای فوتبال حالا در آستانه تصاحب آن است.

آبان سال گذشته بود که رونالدو گل شماره ۹۹ خودش را برای تیم‌ ملی پرتغال زد و فاصله‌اش را با علی دایی به عدد ۱۰ گل کاهش داد اما کرونا مسابقات ملی را ۱۰ ماه تعطیل کرد. با شروع دومین فصل از لیگ ملت‌های اروپا، بخت رکوردشکنی دوباره در اختیار رونالدو قرار گرفت. او که بازی اول پرتغال برابر کرواسی را به‌ دلیل زنبورگزیدگی از دست داده بود، خودش را به مسابقه دوم مقابل سوئد رساند و در جریان پیروزی ۲ بر صفر سرخپوشان هر دو گل تیمش را زد. به این ترتیب رونالدو ۱۰۱ گله شد و حالا از هر زمان دیگری به عبور از علی دایی نزدیک است.

راستش این است که تقلای یکی از نوابغ دنیای فوتبال برای عبور از رکورد دایی، بیش از هر چیز دیگری ارزش کار کاپیتان پیشین تیم‌ ملی ایران را روشن می‌کند؛ مردی که خیلی از مواقع خدمات و زحماتش در تیم‌ ملی نادیده گرفته شد. اگرچه طبیعتا دایی هم مثل هر انسان دیگری نقاط ضعف دارد اما واقعیت این است که او به اندازه جایگاهش در فوتبال ایران «قدر» ندید و به‌ عنوان نمونه به‌ خاطر همین رکورد منحصربه‌فرد، به اندازه کافی تحسین نشد. هنوز هم هستند کسانی که عقیده دارند دایی فقط به تیم‌های ضعیف آسیایی گل زده؛ در حالی‌ که اولا این‌طور نبوده و ثانیا اروپا هم کلی تیم ضعیف دارد. اگر دایی دروازه گوام و مالدیو را به توپ بسته، ۳۰ گل از مجموع گل‌های کریس رونالدو هم برابر تیم‌های لتونی، ارمنستان، آندورا، لیتوانی، جزایر فارو، استونی و لوکزامبورگ به ثمر رسیده؛ هرچند بعید است هموطنان رونالدو هرگز به‌ خاطر گلزنی او به این تیم‌ها تحقیرش کرده باشند.

شاید حالا که رکورد تاریخی علی دایی در خطر است، وقت حلالیت‌خواهی از او باشد؛ فرصتی برای تشکر از این که هرگز برای تیم‌ ملی ناز نکرد، بایرن‌مونیخ و هرتا برلین را پس زد و برای تک‌تک مسابقات ملی به ایران آمد، بارها با بدن آسیب‌دیده برای پرچم ایران بازی کرد و در نهایت بدون حتی یک بازی خداحافظی، با انبوهی از جوک‌های پیامکی در تیم‌ ملی بازنشسته شد. واقعیت آن است که اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، رونالدو رکورد علی دایی را خواهد شکست اما این برای ستاره سابق فوتبال ایران اتفاق بدی نیست و باعث می‌شود دنیا (و از جمله برخی هموطنان خودمان!) دوباره پی به ارزش کار دایی ببرند. سال ۲۰۱۲ زمانی که لیونل مسی با به‌ثمر رساندن ۹۱ گل رکورد بیشترین گل زده در یک سال میلادی را بعد از چهل سال از گرد مولر گرفت، ستاره کهنه‌کار آلمانی خطاب به او گفت: «مرسی لئو؛ تو باعث شدی جهان دوباره یادی از من کند.» و این پیغامی است که به‌زودی علی دایی مشابهش را به کریس رونالدو خواهد داد!»