دریاچه چشمه دیو آسیاب لار
چهارشنبه 11 تیر 1399 3:00 PM
تهران، شهرستان دماوند، جاده هراز، جاده فرعی پلور به سمت سد لار، در امتداد مسیر رودخانه لار به سمت شمال
در مطلب پیش رو به معرفی دریاچه چشمه دیوآسیاب لار می‌پردازیم؛ دریاچه‌ای زیبا و خاص که در پارک ملی لار همچون نگینی می‌درخشد. مسیر چشمه دیو آسیاب را برای شما توضیح می‌دهیم و می‌گوییم که برای بازدید از این دریاچه چگونه مجوز محیط زیست بگیرید.
چرا دریاچه چشمه دیو آسیاب؟
در نزدیکی قله دماوند و در کوهپایه آن، به دشت لار می‌رسیم؛ دشتی که بخش شمالی و شمال‌شرقی آن در استان مازندران، بخش جنوبی و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران استان تهران قرار دارد. دشت لار که از سال 1354 با نام پارک ملی لار شناخته می‌شود، منطقه‌ای حفاظت‌شده که از سال 1370 شکار در برخی مناطق آن ممنوع اعلام شده است. دریاچه چشمه دیوآسیاب، پنهان‌شده در دل این دشت و میان رودخانه دلیچای و سفیدآب قرار دارد و همچون نگینی فیروزه‌ای در میان این دشت می‌درخشد. این دریاچه دایره‌ای شکل، در ارتفاعات شمالی دشت لار و در میان تپه آهکی به ارتفاع 10 متر قرار دارد. این دریاچه با ارتفاع 3015 متری از سطح دریا، عمق 2 متر و قطر 20، دو آبگیر بزرگ و کوچک دارد و جوشش آب از دو دهانه آن بسیار زیباست. از چشمه آبی سرریز نمی‌شود و آب مازاد از میان سنگ‌ها عبور کرده و به رودخانه سفیدآب می‌ریزد. شاید از خودتان بپرسید چرا آب این رودخانه سفید است؟ علت این امر به وجود گوگرد در آب چشمه بازمی‌گردد. این پدیده شگفت‌انگیز با زیبایی منحصر به فرد و خاصیت درمانی که دارد، هر سال پذیرای گردشگران بی‌شماریست.
دیدنی‌های این سفر با جاده زیبای هراز آغاز می‌شود، در طی این مسیر شما از دو رودخانه دلیچای و سفیدآب خواهید گذشت تا به پارک ملی لار برسید. تا رسیدن به چشمه یک پیاده‌روی سبک پیش رو دارید پس ترجیحا کفش مناسب بپوشید. در این منطقه از یک سو قله زیبای دماوند پیش روی شماست و از سویی دیگر دشت شقایق‌ها که در فصل بهار منظره‌ای شگفت‌انگیز را خلق می‌کنند. علاوه بر اینها تماشای گونه‌های زیستی را از دست ندهید و از دیدن تپه آهکی که از املاح معدنی چشمه به وجود آمده‌اند هم غافل نشوید. اگر تابستان به این چشمه سفر کردید تنی به آب بزنید؛ آب چشمه علاوه بر خواص درمانی که دارد در این فصل بسیار خنک است و خستگی راه را از تن‌تان در می‌کند.
برای برپایی پیک‌نیک و کمپ در اطراف دریاچه به این نکته توجه کنید که هیچ سایه‌ای در این اطراف وجود ندارد.
این چشمه دارای بی‌کربنات گوگردی است که موجب شده تا بوی گوگرد از آن ساطع شود. وجود عنصر گوگرد در آب دریاچه مزه ترشی به آن داده است. وجود املاح و مواد معدنی در این چشمه برای درمان برخی از بیماری‌ها مناسب است. رنگ آب از آبی روشن تا خاکستری متغیر می‌باشد و این مسئله به تغییرات فصلی، میزان آبدهی و آلودگی آب بستگی دارد.
شکل‌گیری این دریاچه به گونه‌ای بوده که بسترش را خودش ساخته است. املاح بی‌کربنات و مواد معدنی موجود در چشمه منجر به ساخت تپه لایه‌لایه و متخلخل آهکی شده است. با وجود املاح معدنی در این چشمه، فشار زیاد آب بستر، مانع از انسداد دهانه چشمه می‌شود. در واقع فشار زیاد آب و مقدار فراوان املاح بی‌کربنات کلسیم باعث شده حالت مخروطی به خود نگیرد و به شکل سکویی تخت و صاف باشد.
پارک ملی لار زیستگاه جاندارانی ارزشمند است و به دلیل جلوگیری از آسیب به آن، امکاناتی در آن ایجاد نشده است.
امکان اقامت شبانه در پارک ملی لار وجود ندارد و برای این کار نیاز به مجوز دارید. اگر در این بازدید به اقامت احتیاج پیدا کردید می‌توانید از گزینه‌های زیر استفاده کنید:
ویلاها و سوییت‌ها در شهرهای اطراف مانند پلور در فاصله 25 کیلومتری
قرارگاه کوهنوردی پلور | 30.6 کیلومتر
خانه‌های محلی در دماوند | 53.9 کیلومتر
بهار: فصل بهار با وجود دشت‌های شقایق و گل‌های وحشی در دامنه‌های سرسبز، بهترین فصل برای بازدید از این منطقه است.
تابستان: به دلیل شدت گرما و مسیر پیاده‌روی عاری از سایه و درخت، سفر در این فصل توصیه نمی‌شود.
پاییز و زمستان: پاییز معمولا هوای خنکی را تجربه خواهید کرد که در اواخر آن و با نزدیک شدن به زمستان رو به سردی می‌نهد.
موقعیت جغرافیایی: منطقه لار از دره‌ای در حاشیه جنوب غربی تا شمال شرقی کوه دماوند تشکیل شده است که از قسمت شمال به کوه‌های نور، از غرب به خاتون بارگاه و گرمابدر، از قسمت جنوب به لواسانات و از قسمت شرق به کوه دماوند و پلور محدود می‌شود.
برای رسیدن به پارک ملی لار می‌توانید از چند مسیر استفاده کنید. به یاد داشته باشید که با خودروی شخصی تنها تا محل محیط‌بانی می‌توانید بروید و به دلیل آنکه لار یک منطقه حفاظت‌شده است، ورود وسایل نقلیه موتوری به برخی قسمت‌های آن کاملا ممنوع است.
مسیر اول: در جاده آبعلی و در مسیر تهران به آمل، در شهر پلور مسیری به نام جاده لار وجود دارد که شما را به پارک ملی لار می‌رساند. این مسیر از سه راهی پلور آغاز شده و تا پست ورودی پاسگاه محیط‌بانی دلیچای که ورودی شرقی پارک ملی لار است، امتداد می‌یابد. این مسیر، آسفالته است و تردد گردشگران و علاقه‌مندان بیشتر از آن صورت می‌گیرد. نشانه این جاده وجود مجسمه طلایی کوهنورد در اطراف آن است.
مسیر دوم: مسیری خاکی و نسبتا صعب‌العبور که دسترسی به پارک را از طریق منطقه لواسان بزرگ (گردنه ایرا) ممکن می‌کند. این مسیر، از روستای ایرا آغاز می‌شود و تا پاسگاه محیط‌بانی قوشخانه که ورودی جنوبی پارک ملی لار است، ادامه دارد.
روستای ایرا، از طریق راه آسفالته با شهر رودهن از یک سو و جاجرود (از مسیر سد لتیان) از سوی دیگر ارتباط دارد. پس از خروج از جاجرود با عبور از کنار سد لتیان و مسیر منشعب‌شده از روستای کلان می‌توان به این روستا رسید.
مسیرسوم: از طریق روستای گرمابدر (در شهرستان شمیران، بخش رودبار قصران) نیز می‌توان به غرب پارک ملی لار رسید که صعب‌العبور بوده و پیش از این مورد استفاده دامداران است.
مسیر چهارم: روستای افجه (در شهرستان شمیران، بخش لواسانات، دهستان لواسان کوچک) نیز به پارک ملی لار راه دارد. این مسیر با گذر از تفرجگاه دشت هویج افجه لواسان و از طریق راه مالرو به گردنه افجه فشم می‌رسد و از آنجا تا دشت لار کوچک (به اصطلاح محلی: لار خشک یا قُلقُلک) منتهی می‌شود. با عبور از یکی از شاخه‌های فرعی رودخانه لار که از این دشت می‌گذرد و پشت سر گذاشتن دشت و رشته‌کوه میانی به کوه کافر راه و دشت لار بزرگ (در اصطلاح محلی: مرغسر یا مرغزار) می‌رسد. البته برای گذر از این مسیر به کوهنوردی نیاز است.
ساعت بازدید: 08:00 تا 16:00
پیش از اقدام برای بازدید از این پارک، اطلاعات لازم را از اداره حفاظت محیط زیست کسب کنید تا از باز بودن در و مسیرها به روی گردشگران مطمئن شوید.
تلفن: ۴۳۳۴۲۴۴۱-۰۱۱
بعد از رسیدن به پارک ملی لار و پس از پشت سر گذاشتن پاسگاهِ محیط بانیِ منطقه لار، 20 کیلومتر را طی کنید تا به محل اسکان عشایر آرو برسید. در مسیر رودخانه و به جهت شمال، مسیر خود را ادامه دهید تا بعد از طی 2 کیلومتر به تپه‌ای که دریاچه روی آن قرار دارد و سمت غرب جاده است برسید. حالا از ماشین پیاده شده و ادامه مسیر را پیاده طی کنید تا به دریاچه برسید.
