تنگ دار نوشهر؛ از مهیج‌ترین مسیرهای رودخانه‌نوردی و طبیعت‌گردی
یک شنبه 8 تیر 1399 11:52 AM
تنگ دار نوشهر از بی‌نظیرترین جاهای مازندران است که طبیعت‌گردان زیادی برای تجربه مهیج رودخانه‌نوردی در دل طبیعت وحشی، تابستان‌ها به این منطقه سفر می‌کنند.
«تنگ دار» یکی از جاهای دیدنی و جذاب در فاصله نه چندان دور از تهران است که رودی پرآب از وسط آن عبور می‌کند؛ اما این همه ماجرا نیست و چشم‌انداز سرسبز این تنگ نیز مزید بر علت شده و آن را از سایر مناطق مشابه متمایز و منحصربه‌فرد کرده است. تصور کنید در روزهای گرم و بلند تابستان بتوانید در سفری کوتاه به این منطقه شگفت‌انگیز، یک آب بازی لذت‌بخش، رودخانه‌نوردی و تماشای مناظری بکر و درختان سر به فلک کشیده را تجربه کنید. پس با کجارو همراه شوید تا قدری بیشتر تنگ دار نوشهر را بشناسید؛ جایی که در تورهای طبیعت گردی مشهور شده است.
«تنگ دار» یا «دره کرکرود» در نزدیکی روستای کوشکسرا از توابع بخش مرکزی شهرستان نوشهر در استان مازندارن واقع شده و یکی از مهیج‌ترین مسیرهای رودخانه‌نوردی و طبیعت‌گردی کشور را در خود جای داده است.
منبع عکس: IranDeserts.com
تنگ دار نوشهر که مردم محلی آن را با نام «تنگ کوشک‌سر» می‌شناسند؛ یکی از جاذبه‌های گردشگری در فصل تابستان است. رودخانه دائمی کرکرود که از ارتفاعات منطقه سرچشمه می‌گیرد، در کف تنگ دار جریان دارد و پس از عبور از روستای کوشکسرا، در نهایت به دریای خزر می‌ریزد. اگر به این منطقه می‌روید، باید خود را برای حدود سه تا چهار ساعت رودخانه‌نوردی در مسیر ۱٫۵ کیلومتری آن آماده کنید.
در مسیر تنگ دار، حوضچه‌هایی برای شیرجه وجود دارد
عمق این رودخانه در طول مسیر متغیر است؛ به‌طوری که در ۴۰۰ متر ابتدایی، عمق آن زیاد نیست و تقریبا تا زانو در آب می‌روید؛ هرچند به‌تدریج دیوارهای تنگ به هم نزدیک‌تر شده و در نتیجه عمق آب بیشتر می‌شود، تا جایی که در نهایت آب حداقل به سینه شما می‌رسد. به همین دلیل بهتر است به‌صورت گروهی به این منطقه بروید و در بخش‌های عمیق از طناب استفاده کنید. عمق آب رودخانه در فصل‌های مختلف سال، متفاوت است و با توجه به آب‌شدن برف در بالادست در فصل بهار، میزان آب به بیشترین حد و در اواخر تابستان به کمترین سطح می‌رسد.
نکته جالب ماجرا اینجا است که در مسیر تنگ دار، حوضچه‌هایی وجود دارد که در صورت داشتن عمق کافی می‌توانید از یک شیرجه جانانه لذت ببرید. در واقع همین صدای دلنشین آب و شنا در حوضچه‌‌های زلال، از جمله ویژگی‌های به‌یادماندنی حضور در تنگ دار به شمار می‌رود؛ به‌خصوص که صخره‌های آن پوشیده از خزه و پرسیاوشان هستند و شاخه‌های پیچک از اطراف‌شان آویزان شده و منظره‌ای بی‌بدیل خلق کرده‌اند.
منبع عکس: IranDeserts.com
جنگل‌های این منطقه به حدی سرسبز و وسیع هستند که شاخه‌ی آن‌ها در مسیر تنگ گسترده شده‌اند؛ به‌طوری که در تمام طول راه در زیر سایه‌ی آن‌ها قرار می‌گیرید و نور آفتاب به‌سختی از لابه‌لای شاخ و برگ‌ها به کف تنگ می‌رسد. در طول این مسیر احتمالا با گونه‌های مختلف خزنده و دوزیست بی‌خطر مانند مار آبی، قورباغه، خرچنگ و مارمولک برخورد خواهید کرد که هیجان این ماجراجویی را دوچندان می‌کنند.
منبع عکس: سایت پینورست
بهترین زمان بازدید از تنگ دار نوشهر، تابستان است؛ زیرا در بهار و پاییز به‌دلیل بالاآمدن سطح آب و احتمال طغیان رودخانه اصلا رودخانه‌نوردی توصیه نمی‌شود. در طول زمستان نیز گردشگران اجازه ورود به تنگ را ندارند.
برای این سفر ترجیحا یک دست لباس اضافه با خود بردارید و در استفاده از وسایلی که ضدآب نیستند، احتیاط کنید . این موضوع درباره دوربین عکاسی هم صدق می‌کند که جزو ضروریات این سفر است؛ اما باید مراقب باشید که آب به آن نرسد.
با توجه به مسیر طولانی تنگ دار و انرژی زیادی که برای حرکت در خلاف جریان آب نیاز دارید، خوراکی بسته‌‌بندی و ضدآب، به‌ویژه مواد قندی همراهتان باشد و سبک سفر کنید.
در صورتی که شنا بلد نیستید، با یک تور همراه شوید تا بتوانید با کمک لیدر و کمک لیدرها و طناب و جلیقه نجات از تنگ عبور کنید و حسابی لذت ببرید.
روزهای بارانی و طوفانی را برای بازدید از تنگ دار اختصاص ندهید.
منبع عکس: IranDeserts.com
اگر از جاده چالوس وارد مازندران می‌شوید، در دو راهی چالوس و نوشهر باید به‌سمت نوشهر حرکت کنید و سپس وارد روستای کوشکسرا شوید.
در صورتی هم که از آمل و جاده هراز به‌سمت کوشکسرا می‌روید، بعد از رسیدن به نوشهر باید وارد جاده ساحلی ۲۲ سیاهکلرود شوید و در تقاطع شهید خیریان به‌طرف راست بپیچید و جاده نیرنگ را پشت سر بگذارید. در انتهای این جاده به‌سمت راست و روستای کوشکسرا برانید. در روستا سراغ تنگ دار را بگیرید تا اهالی مسیر را به شما نشان دهند.
خودروی خود را در پارکینگ روستا پارک کنید و در ادامه چند دقیقه پیاده‌روی کنید تا به ابتدای مسیر مهیج رودخانه‌نوردی و جنگل‌نوردی در تنگ دار برسید.
منبع عکس: IranDeserts.com
با اینکه تنگ دار در نزدیکی تهران است و پس از چند ساعت گشت‌وگذار می‌توان به‌راحتی به پایتخت برگشت؛ اما اگر از شهر دیگری برای دیدن تنگ دار رفته‌اید یا قصد اقامت در این منطقه را دارید، می‌توانید روی خانه مردم محلی کوشکسرا حساب کنید یا به نوشهر بروید و با اقامت در ویلاها و هتل‌های نوشهر، تجربه‌ای به‌یادماندنی برای خود رقم بزنید.
منبع عکس: IranDeserts.com
کوشکسرا، بزرگ‌ترین روستای غرب مازندران و یکی از زیباترین روستاهای نوشهر است که علاوه بر جنگل زیبای خانیکان و تنگ دار، دو امام‌زاده به نام‌های حمزه رضا و خاتون رضا دارد که با معماری قدیمی و بسیار زیبای خود برای گردشگران جذاب هستند.
موزه مردم‌شناسی روستای کوشکسرا توسط خانم تبریزی، بانوی مجسمه‌ساز و کارآفرین با بودجه شخصی در سال ۱۳۸۳ راه‌اندازی شد تا درآمد آن برای کمک به تحصیل دانشجویان روستا استفاده شود. در این موزه می‌توانید شاهد لباس‌های محلی اقوام مختلف، وسایل و ابزارهای محلی مازندران، سنگ قبرهای قدیمی و تاریخی روستا و… از دوره قاجار تاکنون باشید. علاوه بر این، می‌توانید لباس محلی بپوشید و عکس یادگاری بگیرید.
علاوه بر رودخانه‌نوردی و آب‌بازی و آبتنی می‌توانید به گشت‌وگذار در جنگل خانیکان بپردازید که در نزدیکی تنگ دار قرار دارد و حتی لذت کمپ زدن در طبیعت جنگل را تجربه کنید.
آن دسته از گردشگرانی که فقط چند صد متر اول تنگ دار را طی کرده و با افزایش عمق آب، از ادامه مسیر صرف‌نظر می‌کنند، می‌توانند سری به جنگل زیبای خانیکان یا همان جنگل نیرنگ نوشهر بزنند. این پارک، چشم‌اندازهای متفاوتی از جنگل‌های شمال را پیشکش شما می‌کند و در صورت تمایل می‌توانید پس از چند کیلومتری که از جاده خاکی آن بالا رفتید، بساط پیک‌نیک را پهن کنید و در سایه درختان از تماشای مناظر اطراف خود لذت ببرید. با توجه به اینکه جنگل خانیکان در طول تابستان شرجی می‌شود، فقط در سایه درختان و موقع وزش نسیمی ملایم، خنک خواهید شد.
بهترین زمان بازدید از پارک جنگلی خانیکان، در فصل بهار با شکوفه‌های زیبا و پاییز با برگ‌های هزار رنگ درختان ممرز است. برای کمپ زدن در این جنگل باید حدود پنج کیلومتر بالا بروید تا بتوانید جای مناسبی را پیدا کنید؛ چراکه شیب جاده بسیار زیاد است. البته برای کمپ در این منطقه با نگهبانی جنگل هماهنگ کنید.
یادمان باشد که این نعمت‌های خدادادی، متعلق به همه انسان‌ها هستند؛ میراثی که باید از آن‌ها محافظت کنیم و به آیندگان تحویل دهیم.
