مقبره ملا محمد شهرآشوب مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان بابل، بخش گتاب، روستای بنگر کلا واقع شده است. مقبره ملا محمد شهرآشوب در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۲۸۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مقبره ملا محمد شهرآشوب مربوط به دوره قاجار است؛ این بقعه در سال ۱۳۲۳ هجری قمری توسط معزالسلطان کلاگر محله ای یکی از افراد بانفوذ منطقه با توجه به معماری بومی و سنتی منطقه مازندران ساخته شده است.بقعه ملا محمد بر روی سکوی کرسی چینی شده ای به ارتفاع نیم متر از کف زمین با آجر و ملات گل بر پا شده است. پلان بقعه به شکل مستطیل می‌باشد که از دو بخش ستوندار (رواق) و بدنه اصلی بقعه تشکیل شده است. بخش ستوندار گرداگرد بخش اصلی بقعه قرار گرفته و شامل ۸ عدد ستون فیلپای آجری در طول و ۵ عدد ستون فیلپای آجری در عرض می‌باشد بین ستون ها با طاقنمای آجری هلالی اجرا شده است و در قسمت بالای طاقنمای آجری تزیینات آجری شامل دندان موشه ای، هره چینی وجود دارد.
نمای بخش ستوندار (رواق) کاملا آجری می‌باشد و بین آجرها با ملات بند کشی شده است. در نمای آجری بخش ستوندار مشتوهایی در داخل ستونهای آجری قرار دارد که زیبایی بیشتری به بنا بخشیده است. در بالای دو طاقنمای ورودی شمالی و جنوبی با آجرسال ۱۳۲۳ برجسته کاری شده است. این تاریخ ساخت بنا می‌باشد که به تقویم شرعی مسلمانان (هجری قمری) حک شده است. قبر ملا محمد شهرآشوب به صورت هم سطح با کف می‌باشد و بر روی قبر صندوق چوبی با تزیینات گره چینی وجود دارد.
در فضای داخلی بقعه در بدنه ضریح زیارتنامه جدید و قدیم بصورت چوبی وجود دارد. همچنین یک منبر چوبی با تزیینات چوبی و قرآن با رحل چوبی نسبتا جدید در فضای داخلی بقعه قرار دارد. وسایل برای استراحت و خوابیدن زائران در فضای داخلی بقعه قرار دارد.
پوشش بقعه بصورت سفالپوش بر روی خرپای چوبی و با تزیینات چوبی شامل شیرسر در نمای اصلی بقعه نمایان می‌باشد. سقف بقعه از داخل قاب کوبی شده است. درهای چوبی در این بنا بصورت دو لنگه ای و یک لنگه ای با کتیبه و شیشه های رنگی می‌باشد.
ابن شهر آشوب از کودکی مشغول تحصیل در علوم دینی شد به طوری که در هشت سالگی حافظ کل قرآن بود. وی پس از فراگیرى قرآن و دروس مقدماتى و ادبى به تحصیل علوم و معارف دینى مثل فقه و اصول، حدیث، رجال، کلام و تفسیر پرداخت. ولى از آنجا که در آن زمان اساتید بزرگ دور از هم و در شهرهای مختلف زندگی میکردند او برای کسب علم و معرفت و براى استفاده از محضر دانشوران بزرگ شیعه مجبور به مسافرتهای طولانی بود.
وی بعد از اینکه از اساتید بزرگ ایران در شهرهای مازندران، مشهد، نیشابور، سبزوار، رى، کاشان، اصفهان و همدان استفاده برد در سال ۵۴۷ قمری به بغداد که پایتخت بنیعبّاس و مشهورترین مرکز علوم اسلامى آن روزگار بود مهاجرت کرد. ابن شهر آشوب در این شهر به وعظ و مناظره پرداخت و نزد خلیفه عباسی منزلت یافت، اما پس از مدتى بغداد را ترک کرد و به موصل و سپس به حلب رفت.
صلاحالدین صفدى عالم اهل سنت در کتاب معروف خودش الوافی بالوفیات مىنویسد: “محمّد بن على بن شهرآشوب، یکى از سرشناسان شیعه است. او در هشت سالگى قرآن را حفظ کرده بود و در علم اصول شیعه به حد نهایى رسید. وى در علوم قرآنى و مشکلات حدیث و اخبار و لغت و نحو و موعظه در منبر از دیگران تقدم داشت… او در اصول شیعه به حد اعلاى خود رسید به طورى که از شهرهاى مختلف براى درک محضر او به بغداد هجرت مى کردند. بسیار زیبا رو، راست گفتار، خوش مشرب، با علم گسترده و بسیار اهل خشوع و عبادت و شب زنده دارى بود و همیشه با طهارت و وضو به سر مىبرد.”
آدرس : مازندران، شهرستان بابل، بخش گتاب، روستای بنگر کلا
منابع:
ویکیپدیا
بزنیم بیرون
سایت روستاهای ایران