«حسن بخشی» مسؤول قرارگاه‌ جهادی شهید علیمردانی‌ خراسان رضوی، به‌همراه خانواده و اعضای تیمش قبل از شیوع ویروس کرونا ماهی دوبار به‌صورت کاملاً رایگان خدمات پزشکی، دندانپزشکی و دارویی به مردم حاشیه‌شهر ارائه کرده و در حادثه‌هایی مانند سیل آق‌قلا هم نقش‌آفرینی کرده اند، اما امروز برای مبارزه با این ویروس منحوس در ابعاد مختلف برنامه‌ریزی می‌کنند تا از همه جهت کووید19 را خلع سلاح کرده و آرامش و امنیت را به مردمشان هدیه کنند.

خدمت کردن به مردم جزو هدف‌های اصلی زندگیمان است
می‌پرسم، سابقه فعالیت کارهای جهادیتان به چه زمانی بر می‌گردد که می‌گوید: قبل از فضای دانشگاه با بعضی از دوستانم تصمیم گرفتیم به هر شکلی که ممکن است به مردم کمک کنیم، به مناطق محروم برویم و با ساختن خانه و غسالخانه و موارد دیگر فعالیت کنیم، اما با گذر زمان خدمت کردن به مردم جزو هدف‌های اصلی زندگیمان شد.

شنیده‌ام که به‌همراه خانواده‌ و همسرش فعالیت‌های جهادی را انجام می‌دهد، پس می‌خواهم در این باره برایم توضیح دهد که پاسخ می‌دهد: با وجود اینکه خودم و همسرم قبل از آشنایی درگیر کار جهادی بودیم، اما شرط ضمن عقد همسرم این بود که به‌مدت دو سال به‌صورت کاملاً رایگان و جهادی عمرمان را صرف خدمت به مردم کنیم تا زندگی مشترکمان با دعای خیر مردم آغاز شود.

او با اشاره به اینکه شرط دو ساله همسرم تمام شده اما زندگیمان با کار جهادی گره‌خورده و روزانه با فعالیت‌های جهادی مشغول هستیم، یادآور می‌شود: خواهر همسرم استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد هستند و در این راه به ما کمک می‌کنند، خانواده‌های ما و بچه‌های قرارگاه نیز به عنوان خیر هزینه‌های لازم کارهای جهادی را تأمین می‌کنند.

بخشی ادامه ‌می‌دهد: همسرم فیزیوتراپ و مسؤول تیم پزشکی قرارگاه شهید علیمردانی‌ است و قبل از کرونا با ۱۵۰ نفر متشکل از پزشک، پرستار، پیراپزشک به مناطق حاشیه شهر می‌رفتیم تا به مردم این مناطق خدمت کنیم اما بعد از شیوع ویروس کرونا از همان روزهای اول فعالیت‌هایمان را معطوف این موضوع کردیم.

مطمئنم حس‌وحال این روزهایشان با وجود ویروس کرونا متفاوت بوده چرا که ‌این بار جنس فعالیت‌های داوطلبانه‌شان آمیخته با ترس و نگرانی از آلوده‌شدن به ویروس است، سوالم را که می‌پرسم بعد از کشیدن نفس عمیقی که گویی احوالات روزهای اولیه برایش تداعی شده است، ضمن تأیید حرف‌هایم از نگرانی‌اش برای انتقال بیماری به خانواده‌هایشان می‌گوید، اما خدمت کردن به نظام و مردم کشورش، توسل و توکل به خداوند را عامل آرامش قلب‌هایشان توصیف می‌کند.
می‌خواهم راجع به فعالیت‌های این روزهایشان برایم توضیح دهد، که پاسخ می‌دهد: از زمانی که سر و کله کرونا پیدا شد، تا به الآن حدوداً ۸ هزار پک بهداشتی بسته‌بندی و بین خانوادهای محروم و معلول توزیع کرده‌ایم، همچنین ۱۵ هزار ماسک و ۴۵۰ بسته معیشتی نیز تهیه کرده‌ایم.

مسؤول قرارگاه جهادی شهید علیمردانی‌ خراسان رضوی با بیان اینکه پزشکان و مهندسان قرارگاه، 20درصد حقوق فروردین خود را به پویش «کمک مؤمنانه» هدیه کرده‌اند، تولید محلول ضدعفونی کنند، ضدعفونی‌کردن خانه‌های نیازمندان و معلولان، ویزیت رایگان این افراد فارغ از هویتشان را جزو کارهای انجام شده توسط قرارگاه‌ عنوان کرد.

او ادامه می‌دهد: دوستان قرارگاه ۵ هزار گردنبند چرمی با دعای حرز امام جواد(ع) را دوخته و تقدیم کادر پزشکی و بیماران کرونایی بیمارستان‌ها کردند، خوشبختانه با استقبال خوبی مواجه شدیم و رؤسای بیمارستان‌ها خودشان این گردنبندها را به گردن کادر پزشکی و سلامت خود می‌انداختند.
می‌پرسم برای افرادی که هزینه پرداخت درمان را ندارند هم فکری کرده‌اید، که تصریح می‌کند: برای کسانی که نیازمند خدمات پزشکی هستند به صورت کاملاً جهادی بحث ویزیت و درمان را انجام می‌دهیم و حتی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی افراد را در خانه‌هایشان ویزیت می‌کنیم.

افتتاح اولین ایستگاه سلامت در مشهد
بخشی با بیان اینکه در حال تعبیه ایستگاه‌های سلامت در مشهد هستیم تا به‌صورت رایگان تست طب‌سنجی افراد را انجام دهیم و در صورت ابتلا به مراکز و درمانگاه‌های سطح دو منتقل کنیم، می‌گوید: اولین ایستگاه سلامت مشهد در انتهای طبرسی شمالی ۳۸، پارک شقایق، از ساعت ۱۶ تا نماز مغرب و عشاء افتتاح می‌شود.

او با اشاره به مشکلات خانوادگی ناشی از قرنطینگی، متذکر می‌شود: تعدادی از روانشناسان و مشاوران حقوقی ما ثبت‌نام کرده‌اند تا آموزش‌های فردی و اجتماعی را به مردم یاد دهند، در چند روز آینده بروشورهایی آماده می‌کنیم تا همراه بسته‌هایی غذایی در ماه مبارک رمضان پخش کنیم و افراد با شماره‌هایی که در بروشور ذکر شده خدمات تلفنی و حضوری مشاوره‌ای رایگان را دریافت کنند.

جهاد ادامه دارد....
انتهای گفت‌وگویم می‌پرسم اگر کرونا همچنان ادامه پیدا کند شما چه می‌کنید؟ با اطمینان و صداقتی که صدایش موج میزند، پاسخ می‌دهد: کرونا چه باشد چه نباشد ما همچنان جهاد را ادامه می‌دهیم و در تلاشیم تا ابعاد مختلف این ویروس را شناسایی و با کارهایی نوین و سازوکارهای جدید به صورت مدام به مردم عزیزمان خدمت‌رسانی کنیم.
می‌خواستم زندگی مشترکم را با دعای خیر مردم و توجه ویژه ائمه شروع کنم
گفت‌وگویم را با همسرش الهه کریمی که مسؤول تیم پزشکی قرارگاه شهید علیمردانی‌ است، ادامه می‌دهم تا از ناگفته‌ها و چرایی شرط ضمن عقدش مطلع شوم، بعد از احوال پرسی گرم و صمیمی می‌گوید: از زمانی دانشجویی مشغول فعالیت‌های جهادی بودم و چون خودسازی و خیرش را در زندگی‌ام لمس کرده بودم، دو سال خدمت در مناطق جهادی را شرط ضمن عقدم گذاشتم تا زندگی مشترکم با دعای خیر مردم و توجه ویژه ائمه آغاز شود و خوشبختانه تا الان با همسرم مشغول فعالیت‌های جهادی هستیم و بارها خیر و برکتش را در زندگیمان تجربه کرده‌ایم.

می‌پرسم اعضای خانواده‌تان چطور در این کار خیری که پیش گرفته‌اید به شما کمک می‌کنند؟ که پاسخ می‌دهد: به واسطه خواهرم که استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد است، هماهنگی‌های لازم را با دانشگاه انجام می‌دهیم و ماهیانه مبلغی را برای کارهای جهادی پرداخت می‌کنند، خاله‌ام در مناطق محروم افراد نیازمند را شناسایی و پدرم نیز که دست به آچار است در بازسازی و مرمت خانه‌ای افراد نیازمند کمک می‌کند، مابقی افراد خانواده خودم و همسرم برای فعالیت‌های جهادی مبالغی را کمک می‌کنند.

راجع به فعالیت‌های تیم پزشکی قرارگاه شهید علیمردانی‌ و تعدادشان می‌پرسم که تشریح می‌کند: تیم ما از ۱۵۰ پزشک، پیراپزشک و پرستار تشکیل شده که ۶۰ درصد اعضاء خانم هستند، قبل از کرونا ماهی یک الی ۲ بار به مناطق حاشیه شهر می‌رفتیم و خدمات مختلف پزشکی را ارائه می‌کردیم، به عنوان مثال کودکان دندانپزشکان آموزش‌ و مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان را به کودکان مناطق محروم یاد می‌دادند.

کریمی ادامه می‌دهد: پزشک‌های قرارگاه مانند قبل در بیمارستان‌های قائم، امام رضا(ع)، اکبر، ناجا، ارتش و همچنین درمانگاه‌های فجر، ولیعصر، امام سجاد(ع) و شهدای ارتش چند تا درمانگاه خیریه مانند حسین بن علی(ع) مشغول خدمت هستند، اما ۲۲ نفر از کادر درمانی به‌صورت جهادی دارند در روند درمان نیازمندان، ویزیت، داروی رایگان و مشاوره و روان‌شناسی کمک می‌کنند.

می‌خواهم اگر خاطره‌ای از این روزها دارد برایم تعریف کند، بعد از خنده‌ای کوتاه و با آرامشی که قابل توصیف نیست، تعریف می‌کند: چند روز قبل به همراه سه نفر از پزشکان برای ویزیت و درمان خانواده‌ای که چهار معلول داشتند رفتیم وقتی دیدند برای درمانشان آمده‌ایم و دارو و بسته‌هایی غذایی آورده‌ایم به قدری خوشحال شدند و دعای خیر کردند که تمام خستگیمان را فراموش کردیم.