نهج البلاغه ، الکتاب ۲۴

امام علی علیه السلام :

...يَشتَرطُ علَى الّذي يَجعَلُهُ إلَيهِ أن يَترُكَ المالَ على اُصولِهِ ، و يُنفِقَ مِن ثَمرِهِ حَيثُ اُمِرَ بهِ و هُدِيَ لَهُ ، و ألاّ يَبيعَ مِن أولادِ نَخيلِ هذهِ القُرى وَدِيَّةً حتّى تُشكِلَ أرضُها غِراسا .

ـ در وصيّت نامه اى درباره نحوه عمل با اموالش نگاشت ـ نوشت :.... و بر كسى كه اين مال را به او مى سپارد شرط مى كند كه اصل مال را نگه دارد و درآمد آن را در راه هايى كه بدان فرمان داده شده و به آن راهنمايى شده است، به مصرف برساند و نهال هاى درختان خرما را كه از نخلستان اين آبادى ها مى رويد نفروشد تا زمين نخلستان به گونه اى بارور گردد كه گويى زمينى ديگر است.

نهج البلاغة : الكتاب ۲۴.