در راه خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

(ولاتحسبن الذین قتیلوا فی سیبل الله امواتا بل احیاء عندربهم یرزقون)

کسانی را که در راه خدا کشته شده اند مرده مپندارید بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند .

تقدیم به محضر حضرت ولی عصر (عج) منتقم خون شهیدان .

روح پرفتوح و ملکوتی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) بیدادگر قرن .

محضر مبارک مقام معظم رهبری ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مد ظله العالی ).

روح پاک شهیدان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و همه خانواده های معظم شهدای عالیمقام که آیینه ای ماندگار از شرح و تفسیر آن یادمانید.

ایام الله عملیات غرور آفرین کربلای 5 را گرامی میداریم

مصطفی سلام

باز دلم تنگ شده ، این روزها بیشتر دلم برات تنگ می شه ، امروز خیلی دلم گرفته ، می خواهم با هات حرف بزنم ، هرچی رو ازت به یاد دارم واسه ات باز گو کنم ، می خواهم دستمو بگیری منو ببری به دوران بچگی ام ، تا بلکه کمی از این دلتنگی هام بر طرف بشه ، آخه هنوز هم احساس می کنم حلال مشکلات من تویی.

مصطفی اهل دنیا نبود اینجا موقتی مانده بود ، لبخند زیبایش آرامش خاصی به ام می داد ، با آن چهره مظلومانه و متواضعانه اش عجیب توی دل آدم جا باز می کرد.

تازه می فهمم قهرمانان جنگ کیا بودن اون یه انسان واقعی بود ، آدم در همان برخورداول مجذوب چهره معصومش می شد.

همه رفتند و تنها مانده ام من ---- زهمراهان خود جامانده ام

مردان خدا پرده پندار دریدند ----یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند

هیهات اگر یاد و خاطره یاران حماسه ساز صحنه های دفاع مقدس شهدای دوکوهه و عملیا ت کربلای پنج ( شهید مصطفی جهاندیده ) از خاطرمان محو شود .

اگرچه مه هجران شان تمام تنمان را گرفته اما ما را می بینند ، صدایمان می زنند طنین نوایشان تا ابد جاری است .

می ریخت آن روز از زمین و اسمان اتش، تنها شما بودید و شاهد در میان آتش، ما معنی پروانه را از شعله می فهمیم، وقتی که پیدا می زند بر جسم و جان آتش، رفتی شبی با آخرین باران بی برگشت، ماند ه ایم و سینه ای با صد زبان ، آتش، دیگر مپرس از من مرا وقتی که می بینی در دیدگانم آب دارم ، آتش، اکنون ببین پر می زنم اینجا در این حسرت ، تنها تر از دیروز در بند همان آتش، هزار ان بار اگر تن به تیغ و دشنه دهند ، مبادشان که علم را به خصم بسپارند ، چقدر خیل شهیدانمان سبکبارند، اگر دوباره بیایند با دلی خونین، به حال ما و شما سیل اشک می بارند، نرفته اند که امروز باز گردند ، نخفته اند که تا روز  حشر بیدارند، همیشه فرصت پرواز بود پر نزدی نگو پرنده نزد پر نگو بهار نبود ، کم است سایه خورشید در نگاه شما، خوشا که شب تیره را سحر کردید.

مصطفی جان چه باد سردی می وزد، چه پنجره هایی که باز کردید در باور خاک و چه پنجره هایی که بسته ماند مصطفی جان من در انتهای جاده بودم ، من از اسب افتاده بودم وتو رفته بودی ، شما را جز خدا نشناخت  ، چون تنها ترین بودی ، نامتان را لفظ کافی نیست با معنا ترین بودی ، اگر رفتی با روشن ترین بدرود پیوستی اگر ماندید در این بوستان زیباترین بودی ، اگرچه در خون نشسته ای ، غرور شب را شکسته ای، چگونه می شود زنامتان گذشت تا جهان قیامت شماست، این زمین حکایت دل شماست ، آسمان به قامت شما.

مصطفی جان دو باره شهر مرده زنده می شود به بو یتان به آبرویتان ، که بوی عشق می دهید و عاشقانه های ما شما.....

والسلام علیکم و رحمه الله وبرکاته

دلشکسه جانباز – ناصر ملکی

دیماه 98