پاسخ به:دیدنی های سنندج، قلب کردستان
یک شنبه 17 آذر 1398 10:39 AM
سنندج شهری محصور بین کوه‌های زیبا و بلند است و داخل شهر نیز به شکل تپه ماهور از تپه‌های متعدد تشکیل شده است. از فراز این تپه‌ها می‌توانید چشم‌انداز بسیار زیبایی بر شهر داشته باشید. حتی برخی از این تپه‌ها از نظر تاریخی و مذهبی باارزش هستند که از آن جمله می‌توان به توس نوذر، تپه روسی، تپه شرف‌الملک و ... اشاره کرد. سنندج با داشتن بناهای تاریخی متعدد و جاذبه‌های طبیعی بی‌شمار، می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری کشور تبدیل شود. برای رسیدن به این هدف، باید تمامی جاذبه‌های گردشگری این شهر به گردشگران معرفی شود تا صنعت گردشگری منطقه نیز رونق یابد. در ادامه همراه ما باشید تا دیدنی‌های کمتر شناخته شده‌ی سنندج را به شما معرفی کنیم.
موزه‌ی سنندج در قسمت بیرونی عمارت سالار سعید برقرار شده است. این خانه یادگاری از دوران قاجار در این شهر است که در خیابان امام، کوچه‌ی حبیبی قرار دارد. ملا لطف الله شیخ الاسلام یکی از علمای اهل سنت که قاضی‌الاقضات کردستان بود، همزمان با سلطنت ناصرالدین شاه، این خانه را بنا کرد. بعد از مرگ ملا لطف الله شیخ الاسلام، نوادگان وی خانه را به دو قسمت تقسیم کرده و آن را به فروش رساندند. بخش اندرونی را خانواده‌ای به نام حبیبی و بخش بیرونی آن را عبدالحمید خان سنندجی (سالار سعید) خریدند.
خانه‌ی سالار سعید در سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۲ در اختیار ادره‌ی فرهنگ قرار داشت و به عنوان دانشسرا، کتابخانه و خانه پیشاهنگان مورد استفاده قرار می‌گرفت. در مهر سال ۱۳۵۴ بعد از مرمت‌های انجام گرفته، این خانه را به موزه تبدیل کردند. امروزه این موزه از دو بخش تاریخ و باستان‌شناسی تشکیل شده است. در طبقه‌ی اول شاه نشین با گچ‌بری‌ها و اروسی‌های زیبا، هفت لنگه و آیینه‌کاری‌های چشم‌نواز وجود دارد. از بخش‌های مختلف این موزه می‌توان به بخش پیش از تاریخ، دوران اسلامی و نمایش موقت اشاره کرد.
چهار باغ سنندج بعد از چهار باغ اصفهان ساخته شده است و در شمال بازار این شهر قرار دارد. در دوران قاجار این چهار باغ را به محله‌ای مسکونی چهارباغ تبدیل کردند. سبک معماری اصفهان در دوران زندیه و قاجار بر معماری این محله تاثیر داشت. در باغ خسروآباد عمارتی به همین نام وجود دارد که مرکز حکومت اردلان به ویژه خسروخان اردلان بود. این عمارت در بلوار خسروآباد (شبلی) قرار گرفته است. گفته می‌شود این بنا در سال ۱۲۲۳ هجری قمری توسط امان‌الله خان اردلان ساخته شد و حدود ۶ هزار متر مربع مساحت دارد. برخی ادعا می‌کنند قسمت شرقی بنا را که قصر نامیده می شود، در دوران زندیه ساخته شده و بعدها امان الله خان اردلان آن را توسعه داده و تکمیل کرده است.
این عمارت در نوع خود بی‌نظیر است و ازون بر دو بخش اصلی، یعنی قصر سلطنتی با ورودی ستون‌دار در بخش غربی و ساختمان‌های شرقی با غلام گردش‌ها و ایوان ستون‌دار مشرف بر صحن عمارت و فضای بیرونی بنا، فضاهای دیگری مثل حمام، اتاق قاپ‌چیان و خدمت‌کاران دارد. از ویژگی‌های منحصر به فرد این بنا می‌توان به گچ‌بری، آجرکاری، اروسی‌های زیبا و حوض چلیپا شکل داخل عمارت اشاره کرد. آب این مجموعه از مجموعه قنات‌های تعبیه شده در کوه آبیدر سرچشمه می‌گیرد. وجود حوض و فواره با آب جاری در طبقه سوم قصر زیبایی این بنا را دوچندان کرده است. عمارت خسروآباد با شماره‌ی ۱۴۹۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
حمام خان یکی از حمام‌های قدیمی شهر سنندج است که قدمت آن به دوران قاجار بازمی‌گردد. این حمام در ضلع شمالی بازار سرپوشیده‌ی سنندج، در نزدیکی مسجدی به نام داروغه، در واقع بافت قدیمی و مرکزی شهر قرار دارد. از خیابان‌های طالقانی و انقلاب سنندج می‌توانید به حمام خان برسید. سنگ نوشته‌هایی در این حمام وجود دارد که بنا به اطلاعات موجود در آن‌ها، حمام خان در دوران حاکمیت «امان الله خان اردلان» والی کردستان ساخته شده و ساخت آن در سال ۱۲۲۰ هجری قمری به پایان رسیده است.
حمام خان نیز به سبک سار حمام‌های ایرانی ساخته شده و از بخش‌های مختلف آن می‌توان به سردر ورودی، هشتی، سربینه (حمام سرد)، میان در، بینه (حمام گرم)، خزینه، خلوتی، سرویس‌های بهداشتی، آب‌انبار اضافی و تون اشاره کرد. در دو سکوی این حمام دو آب‌نما وجود داشت که به احتمال در زمان «امین‌التجار» پر شده بودند و در پی گردی و مرمت کشف شدند. در سال ۱۳۷۷ اداره‌ی کل میراث فرهنگی این خانه را خریداری کرد و مرمت آن از سال ۱۳۷۸ آغاز شد. حمام خان در ۲۵ اسفند ۱۳۷۸، با شماره‌ی ۲۶۰۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
عمارت مشیر دیوان یکی دیگر از خان‌های قدیمی سنندج است که در محله‌ی قدیمی سرتپوله، واقع در خیابان شهدا (فرح سابق) قرار دارد. این عمارت در دوران قاجار، توسط میرزا یوسف مشیر دیوان، دیوان مشاور و جانشین حاکم منطقه ساخته شده است. در ساخت این بنا از معماری ایرانی استفاده شده و چندین سال استانداری کردستان در آن مستقر بود. عمارت مشیر دیوان ۷ حیاط دارد که هر یک از آن‌ها، آب‌نماهایی جداگانه با طرحی متفاوت و در عین حال مرتبط با دیگر آب‌نماها دارند. این حیاط‌ها شامل بخش‌های خصوصی، عمومی، تشریفاتی، خدماتی و بهداشتی است.
در قسمت اصلی ساختمان، ایوان ستون‌دار، تالار، حیاط و آب‌نما قرار دارد و در و پنجره‌های آن از گرده چینی چوب و شیشه رنگی تشکیل شده است. از ویژگی‌های خاص به کار رفته در تزئینات این بنا می‌توان بهحجاری روی سنگ ازاره، گچ‌بری، مقرنس‌های گچی و ارسی‌هایی با طرح‌های اسلیمی اشاره کرد. سردر ورودی عمارت را «سردر جلوخانی» می‌نامند که از زیبایی‌های معماری آن محسوب می‌شود. این سردر به شکل نیم هشتی است که سکوهای متعدد و طاق‌نماهای آجرکاری شده دارد و به عنوان نمادی از معماری کلاسیک ایرانی است که آجرکاری آن به شکل خفته و راسته اتجام شده است.
امامزاده هاجر خاتون در خیابان صلاح‌الدین ایوبی، واقع در محله‌ی قدیمی سرتپوله‌ی سنندج قرار دارد. گفته می‌شود این امامزاده خواهر امام رضا (ع) بود که در سفر به خراسان، در کردستان رحلت کرده و در این مکان به خاک سپرده شده است. در مجاور این امامزاده، مسجد و آرامگاه مشایخ و بزرگان سنندج نیز قرار دارد. از مهم‌ترین ویژگی‌های بنای این امامزاده می‌توان به گچبری‌های زیبا و نقوش گل و گیاه استادان و هنرمندان اشاره کرد. در ایجاد ایوان ستون‌دار در سمت جنوبی بنا از معماری سبکک کردستانی استفاده شده است.
